رابطه مدل پنج عاملی شخصیت و مکانیسم دفاعی با ناگویی طبعی در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر رابطه مدل پنج عاملی شخصیت و مکانیسم دفاعی با ناگویی طبعی در دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه تبریز که از این جامعه، تعداد 379 نفر به روش نمونه-گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو، ویژگی های شخصیتی فرم کوتاه نئو و سبک های دفاعی اندروز استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که شخصیت برون گرایی، تجربه پذیری و همسازی با ناگویی هیجانی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین ناگویی هیجانی با سبک دفاعی رشدیافته رابطه منفی و معنادار و با سبک دفاعی رشدنایافته و نوروتیک رابطه مثبت و معناداری دارد. از طرفی نتایج تحلیل رگرسون نشان داد که سبک های دفاعی رشد نایافته و نوروتیک و ویژگی های شخصیتی روان رنجورخویی و برون گرایی قادر به پیش بینی ناگویی هیجانی در دانشجویان هستند.