پیش‌بینی شیوه فرزند پروری بر اساس سلامت روان والدین، کیفیت زندگی و سن فرزندان کم توان ذهنی (آهسته گام)

پژوهش حاضر باهدف پیش‌بینی شیوه فرزند پروری بر اساس سلامت روان والدین، کیفیت زندگی و سن فرزندان کم‌توان ذهنی (آهسته گام) انجام گرفت. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل 200 نفر از والدین دارای فرزند کم‌توان ذهنی 2 تا 20 سال که در مراکز کم‌توانی ذهنی شهر تهران مشغول به آموزش هستند، بود. نمونه پژوهش حاضر با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب گردید. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس شیوه‌های فرزند پروری ارجمند نیا (شفا)، پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه کیفیت زندگی ایرانی استفاده شد و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل(همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) به انجام رسید. داده‌ها در نرم‌افزار spss تحلیل شدند. یافته‌ها نشان دادند که والدین با سلامت روان بالاتر بیشتر با همسر خود در فرزند پروری مشارکت داشتند و نقش فامیل در زندگی آن‌ها بیشتر بود همچنین سلامت روان پیش‌بینی کننده مولفه‌های همکاری با همسر و نقش فامیل در فرزند پروری بود. والدین باکیفیت زندگی بهتر، کمتر از روش فرزند پروری خودخواهانه استفاده کرده بودند، و همکاری با همسر و نقش فامیل در فرزند پروری آن‌ها بیشتر بود، همچنین مولفه‌های روابط اجتماعی و سلامت جسمانی از کیفیت زندگی پیش‌بینی کننده شیوه فرزند پروری خودخواهانه، سلامت روان‌شناختی و روابط اجتماعی پیش‌بینی کننده مولفه همکاری با همسر، و سلامت روان‌شناختی و شرایط محیطی در پیش‌بینی مولفه نقش فامیل موثر بودند. همچنین با بالا رفتن سن فرزندان کم‌توان ذهنی وابستگی به والدین کاهش‌یافته و سن پیش‌بینی کننده وابستگی بود