تاثیر توان‌بخشی شناختی رایانه‌ای بر توانایی دیداری-فضایی و حل مساله دانش‌آموزان با اختلال یادگیری ریاضی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر توانبخشی شناختی بر توانایی دیداری فضایی و حل مساله دانش آموزان با اختلال یادگیری در ریاضی می باشد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. از میان دانش‌آموزان پسر پایه چهارم ابتدایی با نقص ویژه یادگیری ریاضی در شهر کرج به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد 40 نفر انتخاب و پس از همتاسازی با جایگزینی تصادفی در گروه‌های آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه آزمایش به مدت 12 جلسه‌ای 50 تا 60 دقیقهای برنامة آموزش نرم‌افزار توان‌بخشی شناختی کاپتانزلاگ (نسخه 2018) را به‌شیوه انفرادی دریافت کردند، در حالی‌که به گروه گواه این برنامة آموزشی ارائه نشد. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از آزمون برج لندن (tol)، آزمون تصاویر پیچیدة آندره ری(rocf)، مقیاس هوش وکسلر کودکان- ویرایش پنجم(wisc-v) و آزمون تشخیصی ریاضیات ایران کی‌مت (keymath) استفاده شد. از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری با استفاده از نسخة بیست و چهارم نرم‌افزار spss برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد توان‌بخشی شناختی رایانه‌ای باعث شد که گروه آزمایش در مراحل پس‌آزمون و پیگیری در مقایسه با گروه گواه، توان دیداری-فضایی بیشتری از خود نشان دهند (05/0>p). همچنین توان‌بخشی شناختی رایانه‌ای باعث شد که گروه آزمایش در مراحل پس‌آزمون و پیگیری در مقایسه با گروه گواه، زمان تاخیر، زمان آزمایش و تعداد خطای کمتری را برای حل مساله داشتند، در حالی که تعداد مسائل حل شدة آنان افزایش یافت (01/0>p).