بررسی رابطه بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، باورهای انگیزشی و هیجانات تحصیلی با اهمال-کاری تحصیلی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه

اهمال کاری تحصیلی یکی از مسائل مهم تحصیلی دانش آموزان است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، باورهای انگیزشی و هیجانات تحصیلی با اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر ارومیه بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه در سال تحصیلی 1402-1401 بود. با استفاده از جدول کرجسی-مورگان 360 نفر دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های اهمال کاری تحصیلی تاکمن (1991)، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و باورهای انگیزشی پینتریچ و دیگروت (1990) و هیجانات تحصیلی پکران (2002) استفاده شد. داده ها با استفاده ازspss24 و از طریق آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین مولفه های راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و اهمال-کاری تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین مولفه های باورهای انگیزشی و اهمال کاری تحصیلی رابطه منفی و معنادار وجود دارد و بین مولفه اضطراب امتحان با اهمال کاری تحصیلی رابطه مثبت و معنادار برقرار است. علاوه بر این، نتایج این پژوهش نشان داد که از دو مولفه هیجانات تحصیلی مثبت و منفی، هیجانات مثبت تحصیلی با اهمال کاری تحصیلی رابطه منفی دارد و نیز هیجانات منفی تحصیلی با اهمال کاری تحصیلی رابطه مثبت و معنادار دارد. بنابراین با توجه به یافته های پژوهش حاضر جهت کاهش اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان می توان هیجانات منفی تحصیلی را کاهش و هیجانات مثبت تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی را بهبود بخشید