اختلال بدریخت انگاری بدن، احساس تنهایی و ترومای دوران کودکی در نوجوانان

اختلال بدریخت‌انگاری یک اشتغال ذهنی شدید و مداوم در مورد یک نقص جزئی یا ادراک‌شده ظاهر فیزیکی است که عموماً با رفتار اجباری همراه است کیفیت زندگی مرتبط با سلامت روان افراد مبتلا به اختلال بدریخت‌انگاری بدن به طور قابل‌توجهی پایین‌تر از جمعیت عمومی حتی پایین‌تر از بیمارانی که مبتلا به افسردگی بالینی، بیماری مزمن یا حاد پزشکی بودند به دست آمد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی با بدریخت‌انگاری بدن دانش‌آموزان مقاطع متوسطه شهر اردبیل می‌باشد. جامعه آماری پژوهش، دانش‌آموزان شاغل به تحصیل در مقاطع متوسطه شهر اردبیل (101دختر و 84 پسر) می‌باشند که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند.پرسشنامه نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون، مقیاس تجدید نظر شده پرسشنامه احساس تنهایی راسل (ucla) و پرسشنامه ترومای دوران کودکی ctq برنستاین و همکاران 2003به عنوان مقیاس های جمع‌آوری داده های این پژوهش به کار رفتند و داده های جمع‌آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که میان ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی با بدریخت‌انگاری بدن رابطه مستقیم معناداری وجود دارد. این پژوهش نشان داد که در افراد دارای ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی بیشتر بدریخت‌انگاری بدن بیشتری وجود دارد و از آنجا که ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی قابلیت خوبی برای پیش‌بینی بدریخت‌انگاری بدن دارند؛ می‌توان با بررسی راهبرد‌های موثر بر کاهش آن‌ها، اختلال بدریخت‌انگاری بدن را در نوجوانان بهبود بخشید.