اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی روانشناختی و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در دختران مبتلا به پرخوری عصبی در دوران شیوع کرونا ویروس

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی روانشناختی و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در دختران مبتلا به پرخوری عصبی در دوران شیوع کرونا ویروس بود. اﻳﻦ پژوهش از ﻧﻮع آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون-ﭘﺲآزﻣﻮن و گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دختران مبتلا به پرخوری عصبی در دوران شیوع کرونا ویروس شهر تهرانپارس در سال 1401 بودند. ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند(15 نفر آزمایش و 15 نفر کنترل). گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت. در این مدت گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. از مقیاس شدت پرخوری(bes) گومالی و همکاران (1982)، مقیاس پریشانی روانشناختی کسلر(k-10) کسلر و همکاران(2003) و فرم کوتاه پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی(cerq) گرانفسکی و کرایج(2006) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه ‌و تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار spss نسخه 24 در دو بخش توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(تحلیل کوواریانس چندمتغیره) انجام پذیرفت. نتایج بیانگر این بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توانسته است پریشانی روانشناختی و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان را به ‌طور معناداری بهبود بخشد(05/0>p). می توان نتیجه ‏گیری کرد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند به عنوان مداخله ای موثر برای بهبود پریشانی روانشناختی و تنظیم شناختی هیجان در دختران مبتلا به پرخوری عصبی در دوران شیوع کرونا ویروس مورد استفاده قرار گیرند