مقایسه اثربخشی آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و درمان مبتنی بر شفقت بر افزایش امید به زندگی، تاب آوری و کاهش آینده تاریک در دختران مجرد بالای 35 سال

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و درمان مبتنی بر شفقت بر افزایش امید به زندگی، تاب آوری و کاهش آینده تاریک در دختران مجرد بالای 35 سال بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه دختران مجرد بالای 35 سال شهرستان گچساران در سال 1400 بودند و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد 45 نفر از آنان انتخاب و در سه گروه(هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه‌های آزمایش تحت آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس(8 جلسه 90 دقیقه‌ای) و درمان مبتنی بر شفقت(10 جلسه 90 دقیقه‌ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ‏ای دریافت نکردند و در لیست انتظار باقی ماندند. از مقیاس تاب ‏آوری (risc) کانر و دیویدسون(2003)، مقیاس امید به زندگی(adhs) اشنایدر و همکاران(1991) و مقیاس آینده تاریک(dfs) زالسکی و همکاران(2019) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه ‌و تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم ‏افزار spss نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه ‏گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد هر دو درمان مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر افزایش امید به زندگی، تاب آوری و کاهش آینده تاریک اعمال کردند(05/0>p). افزون بر این نتایج نشان دهنده آن بود که درمان مبتنی بر شفقت در افزایش امید به زندگی، تاب آوری و کاهش آینده تاریک موثرتر بود(05/0>p). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و درمان مبتنی بر شفقت می توانند به عنوان یک شیوه درمانی برای افزایش امید به زندگی، تاب آوری و کاهش آینده تاریک در دختران مجرد بالای 35 سال در مراکز درمانی به کار برده شوند.