اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری اجتماعی و کمرویی دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه و هنرستان های شهر کوار

نوجوانی یکی از چالش برانگیزترین، پراسترس ترین، جذاب ترین، و در عین حال سخت ترین دوران زندگی است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری اجتماعی و کمرویی دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه و هنرستان های شهر کوار اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه و هنرستان های شهر کوار در سال تحصیلی 1401-1400 بود. طبق جدول مورگان تعداد 50 نفر که در پرسشنامه های 60 سوالی سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (1993) و کمرویی rss چک بریگز (1990) نمرات بالا داشتند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 25 نفر) تقسیم شدند. برای گروه آزمایش دوازده جلسه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش اجرا شد. گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. پس از گردآوری پرسشنامه ها، کلیه اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss نسخه 26، در سه بخش جمعیت شناختی، بخش توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در قسمت آمار توصیفی، به صورت جداول و نمودار ها، فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، ارائه و در قسمت آمار استباطی، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری در سطح زیر 01/0 باعث افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش کمرویی در دانش آموزان شده است. بنابراین، می توان نتیجه گرفت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعت افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش کمرویی می شود