مطالعه مروری پژوهش های مربوط به کیفیت زندگی در والدین دارای فرزند مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن

دیستروفی عضلانی دوشن یکی از شایع ترین بیماری های عصب عضلانی ارثی و پیش رونده است که در پسرها دیده می شود، در حدود دو تا پنج سالگی خود را نشان می دهد و تا قبل از دوازده سالگی کودک توانایی تحرّک خود را از دست می دهد و بیماری به تدریج روی سیستم تنفسی و قلبی تاثیر می گذارد و نهایتا در دهه سوم عمر فوت می کنند، داشتن یک کودک مبتلا به این بیماری کل سیستم خانواده را درگیر می کند و مستقیما روی کیفیت زندگی آنها تاثیر می گذارد و طبق پژوهش-ها والدین دارای فرزند مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن در مقایسه با سایر والدین، کیفیت زندگی پائین تری را تجربه می کنند. بنابراین مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی مقالات پژوهشی حاصل از مطالعات انجام شده در خارج از ایران است که مرتبط با بررسی سطح کیفیت زندگی والدین دارای فرزند مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن است که به زبان انگلیسی مابین سال های 2010 تا 2021 منتشر شده است. جهت یافتن مقالات مرتبط با موضوع کلید واژه های «دیستروفی عضلانی دوشن»، «والدین دارای فرزند مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن»، «کیفیت زندگی» و «ناتوانی جسمی-حرکتی» در گوگل اسکولار، بانک اطلاعات نشریه کشور، ایرانداک، ساینس-دایرکت، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، جستجو شدند. یافته ها: در تمام مقالاتی که مورد بررسی قرار گرفت والدین دارای فرزند مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن نسبت به سایر والدین کیفیت زندگی پائین تری داشتند و می توان نتیجه گرفت که داشتن یک فرزند مبتلا به یک بیماری جسمی حرکتی پیش رونده که نیاز به مراقبت و نگه داری شبانه روزی دارد از همه نظر روی والدین و مراقبت کنندگان آن ها تاثیر دارد و سطح کیفیت زندگی آن ها به سبب این بیماری پائین است