تحلیل شاخص آسیب‌پذیری نوسانات عوامل اقلیمی در ایران

نوسانات اقلیمی در یک منطقه اثرات شدیدی بر منابع آب‌وخاک می‌گذارد؛ بنابراین مطالعه میزان نوسانات به وجود آمده در عوامل اقلیمی مناطق مختلف به جهت اتخاذ سیاست‌های مقابله یا انطباق با شرایط جدید از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. یکی از روش‌های بررسی میزان نوسانات یا آسیب‌های به وجود آمده بر فعالیت‌های اقتصادی، محاسبه شاخص‏ آسیب‌پذیری می‌باشد. برای دستیابی به این هدف، ایستگاه‌های هواشناسی مناطق مختلف کشور (115 ایستگاه)، تحت 12 منطقه اقلیمی تقسیم‌بندی شدند و اجزای شاخص آسیب‌پذیری نوسانات عوامل اقلیمی که دو نوع شوک (شوک‌های دائمی و شوک‌های مکرر) را در برمی‌گیرد، موردمحاسبه قرار گرفت. این شوک‌ها شامل نوسانات دمایی، بارش، وقوع طوفان و پیشرفت خشکی می‌شوند. نتایج بیانگر آن است که بندرلنگه در استان هرمزگان و شهر ساوه در استان مرکزی به ترتیب دارای بالاترین و کمترین شاخص می‌باشند. از بین 12 منطقه اقلیمی، در نه منطقه نوسانات بارندگی و در سه منطقه نوسانات پیشروی بیابان به‌عنوان مهم‌ترین عامل در بالا بودن مقدار شاخص شناسایی شدند.