نگرشی بر مفهوم مدیریت توسعه پایدار با تاکید برنقش مدیریتی دولت

واژه توسعه پایدار که از دهه هفتاد میلادی در جهان مطرح گردید، در کشورهای توسعه یافته طی دو دهه مورد توجه برنامه‌ریزان توسعه قرار گرفت به‌نحوی‌که بحث پایداری به عنوان رکنی از ابعاد توسعه و در واقع بستر توسعه جای خود را بازنمود. این در حالی است که در این کشورها سازماندهی امور بر مبنای علم مدیریت سال‌ها مورد تجربه قرار گرفته بود. در ایران به واسطه نوع حکومت استبدادی تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و جوان بودن سازمان مدیریتی کشور پس از پیروزی انقلاب و رخدادهای مهمی نظیر جنگ تحمیلی برعلیه جمهوری اسلامی ایران، اعمال تحریم‌های سیاسی، اقتصادی و همچنین فرهنگی موجب گردید تا مدیریت توسعه پایدار تا دهه نود میلادی جایگاهی سازمان یافته در نظام مدیریتی کشور پیدا ننماید. توسعه پایدار عرصه نوینی است که هم‌زمان سیاست و فرهنگ را مورد توجه قرار می‌دهد و هم بر رونق اقتصاد تاکید می‌ورزد و از محیط زیست و از حقوق برابر انسان‌ها حمایت می‌کند. واقعیت این است که پایداری در عصر جدید تبدیل به معیار شده است. مطالعه توسعه پایدار مجموعه بزرگ و پیچیده‌ای از متغیرها را در برمی‌گیرد و جنبه‌های مختلف توسعه را توصیف می‌کند که منجر به رشد جامعه می‌گردد. تمایز بین جوامع به عواملی چون عوامل فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، فناوری دارد که با آموزش نیروی انسانی، متعهد و متخصص به اهداف محیطی، اقتصادی و اجتماعی خواهد رسید. به علت تغییر شرایط ملی و بین‌المللی حوزه مدیریت دولتی نیز در حال تجدید بنا و طراحی مجدد است. جهانی شدن، پیشرفت‌های تکنولوژی و نگرانی‌های زیست بومی بر اهمیت مدیریت توسعه افزوده است. مدیریت توسعه پایدار می‌تواند به عنوان حوزه جدیدی در مدیریت دولتی مطرح شود و می‌تواند به مدیریت دولتی بین‌المللی، مدیریت دولتی تطبیقی و حتی حوزه‌های وسیع‌تری در مدیریت دولتی جهت دهد.