توسعه منابع انسانی با استناد به نقش بیمه های اجتماعی با رویکرد توانمندسازی مهارتی (مورد مطالعه: بیمه اجتماعی کشاورزان، روستائیان و عشایر در روستاها و محدوده های عشایری در کشور ایران)

هدف اصلی این پژوهش بررسی توسعه منابع انسانی با استناد به نقش بیمه های اجتماعی با رویکرد توانمندسازی مهارتی در بیمه اجتماعی کشاورزان، روستائیان و عشایر در روستاها و محدوده های عشایری در کشور ایران بوده است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری در این تحقیق، مدیران، کارشناسان امور بیمه ای مرتبط با وزارتخانه کار و رفاه اجتماعی صندوق بیمه اجتماعی کشاورزان روستاییان و عشایر تشکیل دادند که تعداد آن 304 بودند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 170 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه های محقق ساخته توسعه منابع انسانی، توانمندسازی مهارتی و بیمه اجتماعی بود. داده‌های جمع آوری شده با مدل سازی معادلات ساختاری بسط روش های مدل سازی خطی ازجمله تحلیل رگرسیون چندگانه و anova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین نسبت بیمه شدگان به جمعیت فعال روستایی در توسعه منابع انسانی عشایری و روستایی کشور رابطه مستقیم، مثبت و معناداری وجود دارد. بین نسبت مستمری بگیران صندوق بیمه به جمعیت فعال روستایی در توسعه منابع انسانی عشایری و روستایی کشور رابطه معنادار معکوس، منفی و معناداری وجود دارد. بین نسبت سرانه مستمریهای صندوق بیمه به جمعیت فعال روستایی با توسعه منابع انسانی عشایری و روستایی کشور رابطه مستقیم، مثبت و معناداری وجود دارد و با افزایش یک واحدی نسبت سرانه مستمریهای صندوق بیمه به جمعیت فعال عشایری، توسعه منابع انسانی عشایری به اندازه 0.266 واحد افزایش می یابد. همچنین بین بیمه های اجتماعی عشایری و توانمندسازی مهارتی عشایری و روستایی رابطه مستقیم، مثبت و معناداری مسقیم وجود دارد. بین بیمه های اجتماعی عشایری و توسعه منابع انسانی عشایری و روستایی رابطه مستقیم، مثبت و معناداری مسقیم وجود دارد. بین توانمندسازی عشایری و توسعه منابع انسانی عشایری و روستایی رابطه مستقیم، مثبت و معناداری مسقیم وجود دارد. توانمند سازی مهارتی بین بیمه های اجتماعی و توسعه منابع انسانی عشایری و روستاییان نقش میانجی دارد.