توانمندی ها مکانیزمی برای رسیدن به همترازی

دانش یک عنصر حیاتی در تحول ساختاری است. سه دانش مفهومی، ضمنی و جمعی ( قابلیت سازمانی) با هم توانمندی ها را شکل می دهند. توانمندی ها به مهارت‌های شخصی و جمعی، دانش و تجربیات مولد نهفته در عوامل فیزیکی و سازمان‌ها اشاره دارد که شرکت‌ها برای انجام وظایف مختلف تولیدی به آن نیاز دارند. اقتصاددانان توسعه به دنبال چارچوب‌ها، نظریه‌ها و ابزارهای جایگزینی هستند که امکان تحلیل پویایی تغییرات اقتصادی، دگرگونی ساختاری و نیروهای شکل‌دهنده پویایی‌های نزدیک به کشورهای در حال توسعه را فراهم‌می کنند. چنین «پارادایم» جدیدی به‌عنوان سیستمی از دانش و نظریه‌های وابسته به هم تعریف می‌شود که امکان چارچوب‌بندی تجزیه و تحلیل فرآیند همترازی، و بسط و ارزیابی سیاست‌ها را فراهم می‌کند. هدف این پژوهش تشریح توانمندی ها بعنوان ابزاری برای توسعه و همترازی است که از دیدگاه ایرمگارد نوبلر بررسی می شود. وی توانمندی ها را به عنوان پیشران اصلی پویایی همترازی با پیشروها معرفی می کند . در این پژوهش سه دیدگاه رشدگرایان،اقتصاد نهادگرا و نظریه های تکاملی در رابطه با همترازی تحلیل شده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. براساس یافته ها از منظر نوبلر پویایی های همترازی با پیش روها از طریق تغییر ساختاری و ابعاد فرایندی تحول مولد تعیین می شود.وی مفهوم دانش بنیان توانمندی ها را مطرح می کند و این مفهوم به سان پرتویی است که بر توانمندی ها تابانده می شود و به تبدیل انها به تحول مولد و توسعه کمک می کند. دانش سازمانی اهمیت بیشتری نسبت دانش مفهومی و رویه ای دارد. توسعه توانمندی ها یک فرایند تکوینی،تجمیعی و تدریجی است .کشورهای در حال توسعه باید سیاست های صنعتی مبتنی بر توانمندی ها را در حین توسعه اجرا کنند و استراتژی هایی را برای ایجاد قابلیت در مراحل مختلف توسعه اقتصادی بکار گیرند.