پیش‌بینی امید به زندگی بر مبنای کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی ادراک شده و راهبردهای مقابله در بیماران مبتلا به سرطان

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی ارتباط امید به زندگی براساس کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی ادراک شده و راهبردهای مقابله‌ای در بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی(ره) شهر تهران، در درمانگاه انستیتوکانسر و بخش‌های شیمی‌درمانی و سانترال بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر روش در دسته پژوهش‌های همبستگی بوده که جامعه آماری آن بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی(ره) و نمونه آماری 132 بیمار مبتلا به سرطان بوده که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه امید به زندگی اسنایدر (2000)، پرسشنامه کیفیت اجتماعی(qlq-30)، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک‌شده چندبعدی(mspss) و پرسشنامه راهبرد مقابله با شرایط پراسترس(ciss) و فرم مشخصات دموگرافیک محقق ساخته بود. برای آزمون فرضیه‌ با توجه به نرمال بودن توزیع داده‌ها، از روش همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد از بین مولفه‌های حمایت اجتماعی ادراک شده، تنها مولفه‌ی خانواده (03/0p<، 178/0=β) به صورت مثبت و معنادار، امید به زندگی را در بیماران مبتلا به سرطان پیش‌بینی می‌کند و از بین مولفه‌های راهبرد مقابله‌ای، راهبرد مقابله‌ای مسئله محور (024/0p<، 207/0=β) به صورت مثبت و معنادار امید به زندگی را در بیماران مبتلا به سرطان پیش‌بینی می‌کند. همچنین از میان مولفه‌های کیفیت زندگی فقط مقیاس تابعی (007/0p<، 294/0-=β) به صورت منفی و معنادار امید به زندگی را در بیماران مبتلا به سرطان پیش‌بینی می‌کند. نتیجه‌گیری: توجه به عواملی مانند کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی ادراک‌شده و راهبردهای مقابله‌ای بیماران مبتلا به سرطان می‌تواند موجب افزایش امید به زندگی شود.