آزمون مدلی از رابطه بین درماندگی آموخته شده و سازگاری اجتماعی با رضایتمندی زندگی در دختران مقطع دوم متوسطه دبیرستان های غیرانتفاعی شیراز

زمینه و هدف: رضایت از زندگی به عنوان یکی از اهداف روانشناسی مثبت نگر، عبارت از ارزیابی شناختی- عاطفی فرد از زندگی خود و رضایت کلی فرد از زندگی، در گرو رضایت او از تمامی ابعاد زندگی می باشد. در این راستا، تحقیق حاضر با هدف آزمون مدلی از رابطه بین درماندگی آموخته شده و سازگاری اجتماعی با رضایتمندی زندگی در دختران مقطع دوم متوسطه دبیرستان های غیرانتفاعی شیراز انجام شد.روش پژوهش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی بود که بر روی نمونه ای (تعداد=384) از دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه دبیرستان های غیرانتفاعی شیراز با روش نمونه گیری خوشه ای انجام شد. برای این منظور پاسخ آزمودنی ها یه پرسشنامه های رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985)، سازگاری اجتماعی کوینلس و نیلسون (1988) و درماندگی آموخته شده بل (2000) جمع آوری در برای تحلیل در نرم افزار های spss-26 و lisrel-8.8 وارد شد.یافته‌ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین متغیرهای پژوهش رابطه همبستگی معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون مدل نشان داد که درماندگی آموخته شده از طریق سازگاری اجتماعی بر رضایت از زندگی تاثیر دارد.نتیجه گیری: نتیجه این پژوهش نشان داد، علیرغم اینکه درمانگی آموخته شده، میزان رضایت دانش آموزان از زندگی را به طور معنی داری کاهش می دهد، با این حال، از طریق بالا بردن قدرت سازگاری اجتماعی، می توان اثرات مخرب آن بر رضایت از زندگی را کاهش داد. درنهایت، این پژوهش پیشنهادهایی را برای محققین و پژوهشگران به همراه دارد.