تاثیر خودتنظیمی، کنترل هیجانات و مثبت نگری بر کاهش درد مزمن (کمردرد- سردرد) زنان دارای درد مزمن شهرستان شهربابک

زمینه و هدف: اختلال بی‌نظمی خلقی مخرب (dmdd) با مشخصه تحریک‌پذیری یا عصبانیت مزمن، شدید و مداوم همراه با طغیان‌های مکرر خلقی در کودکان مشخص می‌شود که برای مرحله رشد کودک معمول نیست و با موقعیت نامناسب است. مداخله زودهنگام ممکن است در به حداقل رساندن پیامدهای منفی این اختلال موثر باشد. تابحال هیچ پژوهشی اثربخشی بازی‌درمانی شناختی-رفتاری را در کودکان dmdd بررسی نکرده است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بازی درمانی شناختی-رفتاری بر کودکان با dmdd بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع آزمایش میدانی با طرح پیش‌-پس آزمون است. تعداد 30 نفر دانش‌آموز دارای dmdd با روش نمونه‌گیری هدفمند از طریق ابزارهای غربالگری dmdd و مصاحبه بالینی ساختار یافته بر اساس ملاک‌های dsm-5 انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه، هر هفته یک جلسه، به صورت گروهی و انفرادی تحت مداخله بازی درمانی شناختی-رفتاری قرارگرفتند. دو گروه به همراه والدین آنها در ابتدا و انتهای مداخله، ارزیابی و مصاحبه بالینی شدند. یافته‌ها: میانگین (و انحراف استاندارد) سنی شرکتکنندگان، 11(17/1) در دامنه سنی 9 تا 13 سال بودند. والدین آنها در ابتدا و انتهای پژوهش، به پرسشنامه خشم و تحریک‌پذیری (پورمودت و همکاران، 1400) و چک‌لیست مشکلات رفتاری کودکان (آخنباخ و ادنبروک، 1983) پاسخ دادند. نتایج تحلیل آنکووا نشان داد بازی درمانی بر کاهش نشانه‌های dmdd از نظر والدین اثربخش بود (p< 0.05). همچنین در طی مصاحبه بالینی در ابتدا و انتهای پژوهش، افراد گروه آزمایش نسبت به شرایط قبل از مداخله، کنترل بیشتری بر نشانه‌های اختلال را گزارش و بهبودی بیشتری نشان دادند.زمینه و هدف: هدف این پژوهش بررسی تاثیر خودتنظیمی، کنترل هیجانات و مثبت نگری بر کاهش درد مزمن (کمردرد- سردرد) زنان دارای درد مزمن شهرستان شهربابک در سال 1400 بود. روش: پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی بود. به این منظور 152 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های درد مزمن ون کورف و همکاران (1992)، خودتنظیمی مارس (1989)، کنترل هیجانات راجر و نجاریان (1989) و مثبت نگری اینگرام و ویسنیکی (1998) استفاده شد. نتایج: برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد بین خودتنظیمی با درد مزمن، بین کنترل هیجانات با درد مزمن و بین مثبت نگری با درد مزمن (001/0p<) رابطه منفی و معنادار وجود داشت. همچنین، بین خودتنظیمی، کنترل هیجانات و مثبت نگری با درد مزمن در زنان رابطه چندگانه وجود داشت (001/0p<).نتیجه گیری: افرادی که از خودتنظیمی بیشتری برخوردار هستند بیشتر از سلامتی خود مراقبت کرده و در نتیجه با درد کمتری در زندگی مواجه می‌شوند. ارزیابی مجدد، یک راهبرد تنظیم هیجانی است که با تجربه و بیان بیشتر هیحانات مثبت و تجربه و بیان کمتر هیجانات منفی مرتبط است و سرکوب، یک راهبرد خودتنظیمی است که با تجربه و بیان کمتر هیحانات مثبت و تجربه و بیان بیشتر هیجانات منفی مانند درد مرتب است