سرگردانی ذهن و ارتباط آن با حافظه ی کاری

سرگردانی ذهن به توانایی ذهنی ایجاد افکار درونی مستقل، به همراه جدا شدن از ادراک محیط فعلی اشاره دارد. این پدیده با اختلال در یادگیری و عملکرد فرد مرتبط است. در این مطالعه مبانی نظری و عوامل ایجاد کننده و مستعد سرگردانی ذهن مرور شده است. به طور کلی سه دیدگاه در تبیین سرگردانی ذهن مطرح شده است. دیدگاه نخست فرض می کند سرگردانی ذهن بسته به نوع تکلیف (ساده – پیچیده) و خودکارسازی می تواند دسترس پذیری ظرفیت شناختی را تحت تاثیر قرار دهد (اسمال وود و اسکالر، 2006)، دیدگاه دوم مدعی است سرگردانی ذهن حاصل شکست سیستم کنترل اجرایی بوده و یک خطای ذهنی محسوب می شود (واتکینز، 2008)، در نهایت دیدگاه عصب شناسی سرگردانی ذهن را ناشی از تشدید فعالیت شبکه ی حالت پیش فرض مغز در برخورد با تکالیف شناختی ساده می داند. رابطه ی بین ظرفیت حافظه ی کاری و سرگردانی ذهن تابع سطح شناختی تکلیف است. تلویحات نظری دیدگاه های مختلف مورد بحث قرار گرفت.