اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری بر امیدواری دانش آموزان دختر افسرده

مقدمه: افسردگی بیماری است که با تغییر خلق شناخته می شود. درمان فعال سازی رفتاری رویکرد ساختاریافته ای است که هدف آن از بین بردن افسردگی و جلوگیری از بازگشت آن است. پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری بر امیدواری دانش آموزان دختر افسرده پایه یازدهم انجام گرفت.روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پس آزمون وپیش آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور از بین دختران پایه یازدهم سال تحصیلی 1398، 30 نفر از افراد افسرده به‌وسیله پرسشنامه‌های افسردگی گلدبرگ(1972) و افسردگی، اضطراب، استرس داس(1995) غربال شده و پس از همتاسازی به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). آزمودنی‌ها در سه مرحله قبل، بعد از مداخله و یک ماه بعد در مرحله پیگیری به پرسشنامه‌های پژوهش شامل پرسشنامه ی امیدواری اسنایدر(1991)پاسخ دادند. افراد گروه آزمایش به مدت 10 جلسه در گروه‌درمانی فعال‌سازی رفتاری (لیجوز و همکاران)شرکت کردند؛ اما بر گروه کنترل، مداخله‌ای صورت نگرفت. یافته ها:داده‌های پژوهش با استفاده از بسته آماری برای علوم اجتماعی نسخه 24 تحلیل‌شده، نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که میانگین نمرات امیدواری در گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس‌آزمون تفاوت معنادار داشته و این تاثیر پایداری خود را بعد از 1 ماه حفظ کرده است (01/0p<). نتیجه گیری: لذا بنابر نتایج پژوهش پیشنهاد می‌گردد به‌منظورافزایش امیدواری در بین دختران افسرده از درمان فعال‌سازی رفتاری استفاده گردد.