پروتکل مسیر یابی aodv شبکه های موردی و بهبود امنیت آن در مقابل حمله black holes

عدم زیرساخت و استفاده از اتصال گره های بی سیم خودمختار از ویژگی های اصلی شبکه های موردی سیار می باشد. این شبکه ها به دلیل خود پیکربندی و متحرک بودن دارای توپولوژی پویایی می باشند. در شبکه های موردی سیار به دلیل اینکه نیازی نیست گره ها تمامی مسیرهای جدید را در خود نگهداری کنند و فقط در هنگام نیاز، مسیرها برقرار می شوند لذا روش-های مسیریابی بر اساس تقاضا مناسب تر از روش های جدولی می باشند. به‌طوری‌که گره ها با یکدیگر همکاری کرده و هریک نقش مسیریاب را نیز اجرا می کند. عدم وجود زیرساخت و خودمختاری گره ها از مزایای شبکه های موردی سیار است اما چالش های امنیتی همانند حملات توسط گره های مهاجم در این شبکه ها زیاد است. در این تحقیق از پروتکل aodv بهبود داده‌شده به‌منظور افزایش دقت تشخیص گره مهاجم و حذف آن‌ها از روند مسیریابی استفاده‌شده است. در مدل پیشنهادی گره هایی که بسته rrep را از طریق مسیر ایجادشده توسط rrqe برنمی گردانند به‌عنوان گره مهاجم شناخته می شوند. نتایج نشان می دهد که مدل پیشنهادی در مقایسه با aodv کلاسیک، کارایی بهتری دارد