اصول علمی و تجربی در عیب یابی های الکتریکی

با پیشرفت روز افزون در مدرنیزه کردن صنایع و استفاده از تجهیزات الکتریکی با قابلیت های مطلوب،اهمیت عیب یابی و تعمیرات آنها نیز افزایش یافته است.با توجه به اینکه هزینه های فرآیند تولید درصنایع افزایش یافته،مدیران صنایع نهایت تلاش خود را می کنند در صورت وقوع عیب در تجهیزات الکتریکی با استفاده از کارشناسان عیب یابی و تعمیرات،تجهیزات را تعمیر و در مدار تولید بازگردانند.یک کارشناس عیب یابی و تعمیرات باید در شروع کار خویش برای عیب یابی بتواند با تجزیه تحلیل عیب و شناسایی آن،روش تعمیر را بیابد و با رعایت اصول فنی و ایمنی تعمیرات را انجام دهد. شغل عیب یابی از جمله مشاغل تحلیلی-عملی و نیازمند ادراک بالا است.برای عیب یابی و تعمیر، اصول و شرایطی لازم است که منجر به موفقیت در انجام آن می شود و عدم آشنایی با اصول و شرایط و روند کار را سخت می کند،لذا کارشناس عیب یابی باید اطلاعات جامعی از تئوریات و مهارتهای عملی برق و الکترونیک را دارا باشد.اطلاعات فنی از دو راه اساسی و توام یعنی مطالعه و کار حاصل می شود.مطالعه به این معنی است که فرد باید کتب و دستورالعمل ها،دیتا شیت ها و سایر مفاهیم مربوط به برق و تجهیزات را به خوبی مسلط باشد و کار یعنی،تمامی قطعات الکتریکی را از نظر ظاهری بشناسد و مشخصات آنها را از طریق دیتا شیت تشخیص دهد و بتواند با دستگاههای اندازه گیری و تشخیص عیب به صورت صحیح کار کند و از طریق آنها عیب را به صورت علمی تشخیص دهد.عیب در اثر عواملی چون اتصال غلط به منبع تغذیه،رطوبت،اشکال در تولید دستگاه و...ایجاد می شود.در پروسه عیب یابی و انجام تعمیرات باید از دانش فنی و تجربی به همراه آزمایشات لازم بهره برد.این دانش فنی شامل تشخیص اتصال کوتاه و مدار باز بودن تجهیزات،تست عایقی،تست سیگنال است.باید توجه داشت که قبل از انجام تعمیرات و اتصال تجهیزات الکتریکی به مدار عواملی که سبب وقوع عیب در تجهیز شده اند را از بین برد.