مروری بر توپولوژی های شبکه بر روی تراشه ( noc)

به تعدادی از عناصر پردازشی که بر روی یک تراشه واقع شده اند، سیستم روی یک تراشه یا به اختصار soc گفته می شود. از آنجاکه ارتباطات soc مبتنی بر bus می باشند، این امر موجب می شود تا با افزایش انواع عناصر پردازشی، ساختار soc نیز بسیار پیچیده تر شود. به منظور کاهش این پیچیدگی، بهتر است که از شبکه روی تراشه (یا به اختصار noc) استفاده شود؛ زیرا noc امکان استفاده از ارتباطات موازی سطح بالا را فراهم می آورد و موجب بهبود کارایی ارتباطات مبتنی بر تراشه نیز می شود. منظور از توپولوژی، اتصالات داخلی شبکه است. شبکه درون تراشه ای یا شبکه روی تراشه یک زیرسیستم ارتباطی درون یک مدار مجتمع (که به‌طور معمول یک 'تراشه' نامیده می‌شود) است که نوعاً ارتباط بین هسته‌های ip در یک سیستم درون یک تراشه را فراهم می سازد. noc ها می‌توانند دامنه‌های ساعت هم‌زمان و ناهمزمان را پوشش دهند یا منطق ناهمزمان بدون ساعت را استفاده کنند. تکنولوژی noc تئوری شبکه و روش‌های ارتباط درون تراشه‌ای را به کار می برد و پیشرفتهای قابل توجه‌ای را نسبت به اتصالات بر پایه گذرگاه و کراسبار (crossbar) اولیه به همراه می‌آورد. noc مقیاس پذیری socرا بهبود می دهد و استفاده از انرژی در soc‌های پیچیده را نسبت به طرح‌های دیگر بهینه می سازد. در noc برای اتصال هسته به سایر بخش ها، تعدادی توپولوژی وجود دارد؛ در این مقاله مروری بر روی تعدادی از توپولوژی های noc انجام می شود که این توپولوژی ها تعریف کننده ی اتصالات داخلی noc می باشند.