کاربرد روش الکتروریسی در مهندسی بافت استخوان با استفاده از بایوسرامیک های برپایه سیلیس و کلسیم فسفات سنتز شده

تمرکز اصلی در حوزه ی مهندسی بافت استخوان (bte) روی ترمیم نقص ها و عیوبی در استخوان می‏باشد که به علت داشتن اندازه بزرگ این عیوب با فرایند درمان طبیعی ترمیم نمی‏شوند. پیوند استخوانها می‏تواند بصورت بالینی کاشته شود. از آنجایی که استفاده از چنین پیوندهایی به معنی وقوع عوارض و علائم پایدار در ناحیه مورد نظر برای پیوند و اهدا، یا مواجه با کمبود مواد آلوگرافت است، توسعه مواد سنتزی با پتانسیل ترمیم استخوان چالش بزرگی است. بدین منظور مواد سنتز شده ای که شبیه به زمینه برون سلولی پیوند طبیعی هستند، بطور گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته اند و امکان وجود مجموعه ای از ترکیبها و ساختارهای متعددی وجود دارد. بخصوص فرآیند الکتروریسی می‏تواند ساختار الیافی استخوان ecm را با استفاده از کشش در محلول ویسکوالاستیک تحت یک میدان الکتریکی بازتولید کند. به کمک این روش، الیاف های با اندازه نانو یا میکرو با یک ترکیب شیمیایی قابل تغییر می‏توانند تولید شوند. از این رو با شکل دهی سرامیک زیست فعالی مانند سیلیکا ،شیشه های زیست فعال و کلسیم فسفات ها به روش الکتروریسی، ویژگی های قابل توجهی از کاربرد آنها در مهندسی بافت استخوان آشکار می شود. تمرکز اصلی مقاله مروری معرفی شده روی سنتز درجا و الکتروریسی همزمان بافت های با پایه مواد بیوسرامیکی می‏باشد و درعین حال دلیل استفاده از هر ماده ای مرتبط با میزان زیست فعالی آن است. بررسی های نظری و عملی برای سنتز و الکتروریسی این مواد گسترش یافته است.در نهایت، بررسی های مربوط به میزان زیست فعالی سیستم های مختلف با استفاده از الیاف غیر آلی(معدنی) در محیط های طبیعی و آزمایشگاهی مطرح شدند.