طراحی و توسعه الگویی جهت تخصیص قابلیت اطمینان سیستم‌های پیچیده به روش امکان‌پذیری هدف و اینترفیس

در دنیا صنعتی امروزی به منظور استفاده از سیستم‌های پیچیده، بودجه‌بندی اقتصادی و امکان‌سنجی طرح‌ها برای مدیران سازمان‌ها امری ضروری است؛ یکی از تکنیک‌های مورد استفاده به منظور بودجه‌بندی اقتصادی و امکان‌سنجی مشهور طرح‌ها، تخصیص قابلیت اطمینان می‌باشد. در این تکنیک، قابلیت اطمینان هدف به زیر سیستم‌ها تخصیص می‌یابد و از این رو طراح‌ می‌تواند مشخص کند که آیا براساس قابلیت اطمینان تخصیص یافته اجرای این طرح امکان‌پذیر است (از لحاظ اقتصادی و فنی). یکی از روش‌های مورد استفاده در روش تخصیص قابلیت اطمینان foo است؛ ولی در سیستم‌های پیچیده که تعملات نقش عمده دارد باید عامل دیگری با نام اینترفیس اضافه گردد در واقع اینترفیس مکانی است که در آن سیستم‌های مستقل و اغلب نامرتبط با یکدیگر ملاقات می‌کنند یا به عبارت دیگر با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. در مقاله حاضر این عامل کمّی می‌باشد. و تعامل اندازه‌گیری شده و تشخیص را دقیق‌تر می‌کند.

designing and developing a model for assigning the reliability of complex systems to the method of target and interface feasibility

in today s industrial world, it is necessary for managers of organizations to use complex systems of economic budgeting and project feasibility؛ one of the techniques used for economic budgeting and the well-known feasibility of projects is reliability allocation. in this technique, the target reliability is assigned to the subsystems, and hence the designer can determine whether it is possible (economically and technically) to implement the plan based on the assigned reliability. one of the methods used in the reliability allocation method is foo؛ but in complex systems where operations play a major role, another factor called the interface should be added. in fact, the interface is a place where independent and often unrelated systems meet and communicate with each other. in this article, this factor is quantitative. and measured engagement and make diagnosis more accurate.