اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش علائم اختلال نافرمانی مقابله ای

لجبازی و نافرمانی کودکان یک مرحله‌ی اجتناب ناپذیر از رشد آنهاست. اختلال نافرمانی مقابله‌ای از شایع ترین اختلالات روانی است که با شیوع 2 تا 16 درصد در کودکان پیش دبستانی یا اوایل سن مدرسه، و در مرحله قبل از نوجوانی بروز می‌کند. اختلال نافرمانی مقابله‌ای اختلالی رفتاری در دوران کودکی که کودک مبتلا به آن رفتارهای متمرّدانه یا ناسازگار یا خصمانه در برابر منابع اقتدار نشان می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش علائم اختلال نافرمانی مقابله ای می باشد. این تحقیق آزمایشی ازنوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است و جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای مدرسه غیردولتی تربیت بهشهر که بر اساس صورت تصادفی 12نفر بعنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزار گرد آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه odd می باشد ، پایایی پرسشنامه های نافرمانی مقابله ای که از طریق آلفای کرونباخ بررسی و مقدار آن (75/0)محاسبه گردیده است. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آمار توصیفی و با بهره گیری از نرم افزار spss استفاده شده است .نتایج یافته های پژوهش نشان می دهد درمرحلۀپیش آزمون،میانگین وانحراف معیارعلائم اختلال لجبازی نافرمانی بهترتیب برای گروه آزمایش5.83و1.83 و گروه کنترل7 و1.26 و درمرحله پس آزمون میانگین وانحراف گروه آزمایش3.33و2.42 و گروه کنترل6.33و1.03است. هدف کلی این پژوهش، گردآوری اطلاعات در مورد بررسی میزان اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش علائم اختلال نافرمرمانی مقابله‌ای می‌باشد.