پیوست‌نگاری فرهنگی حفظ زبان‌های منطقه‌ای ایران

در کشورهای دو یا چند زبانه، در کنار زبان رسمی کشور، زبان‌های محلی و منطقه‌ای صحبت می‌شوند. کاربر زبان‌ محلی نیاز دارد تا جهت ایفای نقش در هویت‌های اجتماعی گوناگون، زبان دوم/ملی را به کار گیرد. استفاده از دو یا چند زبان در یک محیط جغرافیایی موجب مقابله و تداخل زبان‌ها و در نتیجه، طبقه‌بندی آن ها از نظر ارزش استفاده می‌گردد و به طور طبیعی، هر زبانی که نیاز کاربران را بیشتر پاسخ دهد،‌ با استقبال بیشتری روبرو می‌شود. کاربرد بیشتر زبان غالب، زبان مغلوب و فرهنگ آن را به سوی نابودی پیش می‌راند. این مقاله با هدف تهیه پیوست فرهنگی برای حفظ فرهنگ زبان‌های محلی ایران در نظر دارد تا پس از ارائه تعاریف عملیاتی، به بررسی نقش زبان در تبین هویت فرهنگی و الگوهای هویت زبانی و فرهنگی بپردازد و در پایان، راهکارهایی را به منظور حفظ ابعاد مختلف هویت‌های فرهنگی زبانی مورد بررسی قرار دهد.