پرتوی از آینده پژوهیِ اقدام گرا بر پداگوژی خلاق در آموزش و پژوهش ادبیات فارسی

پژوهش حاضر با هدف توصیف و تبیین ارتباط ترکیب-تطبیقی آینده پژوهی و اقدام پژوهی از لحاظ اشتراک و افتراق، به تمهید مقدمات نظری آینده پژوهیِ اقدام گرا درخصوص روش های پداگوژی خلاق در حوزه مطالعات زبان و ادبیات فارسی می پردازد. روش پژوش، توصیفی-تحلیلی از نوع تحلیل محتوا و روش گردآوری داده ها، کتابخانه ای و اسنادی است. مشاهدة تغییرات ناشی از آموزش مجازی زمان شیوع ویروس کرونا، از نظر اخلاقی، رفتاری، شناختی و عملکرد علمی-آموزشی در فراگیران، ضرورت توجه به روش های ترکیبی-تلفیقی فعال آموزشی و پژوهشی در عصر پساکرونا و تقویت انگیزه در کلاس درس فارسی را برجسته می نماید. لذا پیشنهاد پژوهش حاضر این است که مطالعه و تفحص مبانی نظری و مصادیق عملی آینده پژوهی اقدام گرا در کنار روش های پداگوژی خلاق آزموده شود تا خلاقیت، انگیزه و یادگیری در کلاس درس فارسی طی اصلاح اقدامات صورت گرفته و آینده پژوهی، جریان یابد و استدلال های فلسفی و نظری این حیطه تبیین و تدقیق گردد.