کاربرد روش تحویل اقلام یکپارچه پروژه (ipd) در سیستم‌های اجرای پروژه

امروزه با انواع و اقسام پروژه‌های عمرانی با ماهیت‌های کلان و خرد روبرو هستیم. از این رو سازمان‌ها و نهاد‌های بسیاری در جهان اقدام به تهیه قراردادهایی با شرایط عمومی و خصوصی متفاوتی کرده‌اند که با استفاده از سیستم‌های نوین اجرایی که لازمه‌ی آن شناخت دقیق انواع قراردادهای عمرانی موجود در جامعه عمرانی بر هر یک از فعالان این حوزه اعم از مهندسان طراح، ناظران، مجریان، پیمانکاران و کارفرمایان امری ضروری است؛ از طرفی یکی از عوامل موثر در بروز تاخیرات اجرایی، بالا رفتن هزینه و بسیاری از اختلافات بین عوامل درگیر یک پروژه، عدم هماهنگی لازم بین عوامل درگیر در پروژه بوده است. در این مقاله، انواع روش‌های اجرای پروژه‌ها را در کنار معایب و مزایای هر روش و تعریف صحیحی از تحویل اقلام یکپارچه پروژه بیان شده تا بهترین نوع قرارداد که استفاده از تحویل اقلام یکپارچه پروژه می‌تواند تاثیر بسیار زیادی در آن داشته باشد را مورد بررسی قرار دهیم. مشکلات این روش تحویل پروژه عدم تسهیم ریسک مناسب بین اعضای کلیدی پروژه است که به موجب آن تمام عوامل کلیدی پروژه از جمله کارفرما، پیمانکار و مشاور با مدنظرقراردادن این که سهمی در موفقیت و یا شکست پروژه ندارند، تنها به منافع شخصی خود متمرکز شده و حاصل این تفکر، پروژه، ipdهایی هستند که یا به اهداف تعیین شده در مطالعات اولیه دست پیدا نمی‌کنند و یا اصلا به اتمام نمی‌رسند. روش تحویل یکپارچه اقلام پروژه یک روش نوین در تحویل پروژه است که با تسهیم مناسب ریسک بین عوامل کلیدی پروژه، علاوه بر کاهش دعاوی، احتمال موفقیت پروژه را افزایش داده و با بهره‌گیری ازشاخص‌هایی چون مشارکت زودهنگام عوامل کلیدی، انعقاد قرارداد واحد چندجانبه، سود و زیان مشترک و تصمیم‌سازی مشترک، تمامی ذینفعان کلیدی پروژه را در جهت موفقیت بیشتر پروژه درگیر می‌کند. در این مقاله سعی شده است با مرور ادبیات پیشین، ipd را به‌عنوان یک روش تحویل اقلام یکپارچه پروژه در طرح‌های عمرانی ایران مورد مداغه قرار داد و اثرات آن را در بهبود شاخص‌های موفقیت پروژه نسبت به روش‌های سنتی تحویل پروژه ذکرکرد.