همسان سازی قراردادهای بین المللی ساخت؛ ضرورت و کارکرد

ماهیت پیچیده و در عین حال متنوع صنعت ساخت و ساز، تخصصی شدن فعالیت ها در این حوزه را طلب می کند. از بعد حقوقی در فرآیند ساخت موضوعات متعددی قابل طرح است که مهمترین آن قواعد حاکم و قراردادهای مرتبط می باشد. تنوع قراردادهای ساخت خصوصا در سطح بین المللی که با تداخل قوانین ملی طرفین قرارداد در مرحله مذاکره، تهیه و تنظیم متن، انعقاد و اجرا همراه است منجر به پراکندگی قواعد حاکم و شرایط مندرج در این قراردادها و به تبع آن چالش های حقوقی می شود. همسان سازی که در عرصه بین المللی به آن استاندارسازی هم می گویند، از طریق اعمال اصول مشترک و قواعد یکسان و تهیه نمونه های قراردادی صورت می پذیرد؛ رهیافتی که سالیان متمادی است دغدغه مهم نهادهای تخصصی بین المللی فعال در این حوزه از جمله فدراسیون بین المللی مهندسین مشاور (فیدیک) و اتاق بازرگانی بین المللی بوده و منتج به ارائه الگوهای قراردادی و شکل گیری عرف های تجاری شده است. برآیندی که نه تنها انجام مذاکرات و فرآیند انعقاد قرارداد را تسهیل می کند بلکه در اجرای قرارداد و کاهش هزینه و ریسک نیز موثر خواهد بود. از این منظر فرآیند مستمر انعقاد و اجرای نمونه همسان یک قرارداد در پروژه های ساخت منجر به درک دقیق از مفاد قرارداد، شناسایی نواقص و خلاها و بهره گیری از تجربیات ناشی از اجرای آن می شود.