شواهدی از رخساره رسوبی دلتایی در بخش قدیر سازند نایبند (بُرش چاهریسه، شمال شرق اصفهان)

سازند نایبند در بُرش چاهریسه (شمال شرق اصفهان) قابل جداسازی به بخش های گِلکان (تناوب مارن و ماسه سنگ)، بیدستان (ماسه سنگ و سنگ آهک ریفی)، حوضِ شیخ (تناوب مارن و ماسه سنگ)، حوضِ خان (سنگ آهک ریفی با میان لایه هایی از مارن) و قدیر (تناوب مارن و ماسه سنگ همراه با آثار زغالی) می باشد. در این پژوهش، محیط رسوبی بخش قدیر مورد بررسی قرار گرفته که چرخه های رسوبی آن، دربرگیرنده رخساره ماسه سنگی- مارنی است که در هر چرخه رسوبی، لایه های ماسه سنگی از چینه بندی نازک به سِتَبر تبدیل و در هر لایه هم، اندازه دانه ها به سوی بالا درشت شونده و لایه های ماسه سنگی در پیمایش کِناری به مارن دِگَرش می یابند. آثار زغالی و لایه کلیدی دارای سنگواره گیاهی نیز، در این رخساره سیلیسی آواری دیده می شود. همچنین ساخت های رسوبی ویژه در این رخساره ماسه سنگی دربردارنده موج نقش های متقارن و چینه بندی هَمبُر (متقاطع) است. با توجه به بررسی های صحرایی و مطالعه رخساره ها، شواهدی از رسوب گذاری بخش قدیر در محیط حدواسط دلتایی قابل ارایه گردیده است.