زمین شناسی، دگرسانی و کانی سازی محدوده اکتشافی آبگاره شمال غرب طرود(شاهرود)

محدوده مطالعاتی آبگاره بخشی از کمان ماگمایی ترود- چاه شیرین در زون ایران مرکزی می‎باشد. این منطقه در یک نوار ماگمایی متشکل از سنگ‎های ولکانیکی و پلوتونیکی قرار دارد (نوار ولکانیکی پلوتونیکی ترود- چاه شیرین) که حجم عمده آن را سنگ‎های آتش‎فشانی تشکیل می‎دهند. واحدهای سنگی رخنمون یافته در این محدوده‎های اکتشافی شامل سنگ‎های آتش‎فشانی، برش و آگلومرای ائوسن میانی- بالایی است. ترکیب سنگ‎شناسی واحدهای آتش‎فشانی منطقه، آندزیت، تراکی آندزیت و آندزیت - بازالت می‎باشد. ترکیب سنگ‎شناسی واحدهای آذرآواری بیشتر شامل آگلومرا، آگلومرای آندزیتی و توف می‎باشد. سامانه گسلی ترود، نزدیک‎ترین و اصلی‎ترین ساختار گسلی در محدوده است تکوین زمین‎شناسی ساختاری منطقه متاثر از آن می‎باشد. مهم‎ترین گسل‎های محدوده راستای شمال‎غرب - جنوب‎شرق و شرق، شمال‎شرقی – غرب، جنوب‎غربی دارند که قابل مقایسه با سامانه گسلی ترود می‎باشد. راستاهای ساختاری اصلی و فرعی نقش به‎سزایی در تجمع کانی‎زایی در منطقه داشته‎اند.کانه‎زایی مس بیشتر در شکستگی‎های آندزیت و آندزیت بازالت‎ها و کنتاکت آندزیت با آگلومرا به‎صورت اکسیدی دیده می‎شود. در مواردی هم کانه‎زایی در نتیجه گسل ایجاده شده است. همچنین کانه‎زایی در رگه‎های سیلیسی و کربناتی منطقه به صورت ضعیف سولفیدی(پیریت-کالکوپیریت و کالکوسیت) و اکسیدی رخنمون دارند. کانی‎زایی‎های شناسایی شده در منطقه آبگاره را می‎توان به کانی‎زایی‎های لایه‎‎کران، کانی‎زایی‎های مرتبط با گسل، کانی‎زایی‎های چینه‎ای کران و کانی‎زایی‎های مرتبط با رگه تقسیم‎بندی کرد. با توجه به بررسی‎های انجام شده، کانی‎زایی‎های مرتبط با گسل مهم‎ترین و فراوان‎ترین کانی‎زایی‎های شناسایی شده می‎باشند و در بخش‎های مرکزی منطقه به خوبی قابل مشاهده هستند.