خوانشی جامعه شناسانه از فیلم «گزارش یک جشن» بر مبنای نظریه زیبایی شناسی تئودور آدورنو

گزارش یک جشن (ابراهیم حاتمی کیا-1389) از آثار استعاری و متکی بر جامعه شناسی طبقه متوسط ایران است. مضمون فیلم گزارش یک جشن، تضادها، تعارض ها و تحولات فرهنگی معاصر جامعه ایران است. از جمله نظریات زیبایی شناسانه که می تواند به تحلیل این فیلم، کمک کند، نظریه زیبایی شناسی آدورنو می باشد. تئودور آدورنو (1969-1903)، از پیشوایان مکتب فرانکفورت، و ایده پرداز هنر، زیبایی شناسی و جامعه شناسی است. از دیدگاه آدورنو، اگرچه هنر، واجد بسترهای تکوینی، تاریخی و اجتماعی است، اما موجودیت هنر، بیانگر استقلال سوژه‌ی فردی در برابر جامعه است. در فرهنگ و جامعه‌ی بورژوایی، سرنوشت هنر در پیوند اجتناب ناپذیر با سرنوشت ذهنیت یا سوبژکتیویته قرار دارد، زیرا جامعه نیز، روز به روز، به گونه‌ای فزاینده، سرکوبگرتر و از خود بیگانه کننده تر می‌شود. آدورنو این معنی را در پیوند با مفهوم «صنعت فرهنگ» مورد بررسی قرار می‌دهد. به زعم وی، صنعت فرهنگ، زمینه‌های دخالت و دستکاری و تحریف و کژدیسه ساختن محصولات فرهنگی و تولیدات هنری را در راستای ترویج و تحکیم فرهنگ بورژوازی فراهم می‌سازد. در این جستار سعی می شود تا با نگاهی به نظریه آدورنو به خوانشی جامعه شناسانه از فیلم گزارش یک جشن، دست یافته شود.