مدیریت دانش بنیان در مدارس و یادگیری سازمانی

مدیریت دانش بنیان، یکی از جدیدترین مفاهیم در سازمان­های کنونی است. از آنجایی که تغییرات و اصلاحات باید از اساسی ترین و حساس­ترین فرایندهای سازمانی صورت پذیرد، لذا به کارگیری مدیریت دانش بنیان در آموزش و پرورش به طور عام و در مدارس به طور خاص از اهمیت بالایی برخوردار است. امروزه باید نخستین تغییرات در سیستم­های آموزش و پرورش رخ دهد تا در آینده شاهد نتیجه این تغییرات در نوآوری سازمانی باشیم. مدیریت دانش بنیان با ایجاد انگیزه، انتشار و استفاده از دانش، موجب ورود دانش بنیان به فرایندهای سازمانی می‌شود؛ به گونه­ای که سازمان­ها به طور مداوم بتوانند شیوه­ها و رفتارها را بهبود بخشیده و به اهداف خود دست یابند. از این نظر، یادگیری سازمانی یکی از راه­های مهمی است که سازمان به طور مداوم می‌تواند استفاده از دانش بنیان را بهبود بخشند. هدف این مقاله بررسی نقش مدیریت دانش بنیان مدارس و یادگیری سازمانی و تاثیر تحقق آنها در توسعه کیفی مدارس است. پژوهش حاضر پس از مطالعه دقیق و بررسی منابع متعدد به روش کتابخانه­ای انجام شده است. یافته­های مطالعات انجام­شده نشان می­دهد که مدارس به دلیل این که در حال گذار از پاردایم یاددهی به یادگیری هستند، باید مدیریت دانش بنیان را بخشی از ماموریت و استراتژی خود قلمداد کنند؛ زیرا مدیریت دانش بنیان از یک طرف با جذب دانش­های جدید به درون سیستم جدید و از طرف دیگر با اداره موثر آن دانش می­تواند مهم­ترین عامل در ایجاد و توسعه مدارس دانایی محور باشد.