نقش برنامه‌های زیست‌محیطی تلویزیون در رفتار فردی و اجتماعی کودکان

شخصیت اصلی انسان، در چهار سال اول زندگی شکل می‌گیرد در این سنین، کودک باید تحت تعلیم و تربیتی عمیق و همه‌جانبه قرار گیرد تا به رشد کامل جسمی، روحی و عاطفی دست یابد. این‌چنین رشدی ممکن است بر اساس وضعیت شناختی کودکان، در تماس بودن با طبیعت و در معرض تاثیرات معاشرتی خاص باشد. هدف از این پژوهش بررسی نقش برنامه‌های زیست‌محیطی تلویزیون در رفتار فردی و اجتماعی کودکان است. این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی، از ابزار پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن توسط متخصصان مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ برابر 83/0 به‌دست‌آمده است، مورداستفاده قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه مربیان مهدکودک شهر تهران برابر 1962 نفر می‌باشد؛ که حجم نمونه آن با توجه به جدول مورگان 320 نفر در نظر گرفته شد؛ که برای انتخاب این افراد از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با انتساب تصادفی به شیوه تقسیم‌بندی شهر تهران به پنج قسمت جغرافیایی شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکزی انجام پذیرفت. داده‌های حاصل از پرسشنامه با استفاده از آزمون دوجمله‌ای موردبررسی قرار گرفت؛ که نتایج آن مبنی بر تاثیر تلویزیون در رفتارهای فردی و اجتماعی زیست‌محیطی و آگاه‌سازی وقایع زیست‌محیطی به کودکان می‌باشد. از آنجا که کودکان به‌عنوان پرمخاطب‌ترین کسانی که از تلویزیون استفاده می‌نمایند و در مهم‌ترین سنین الگوپذیری و آموزش پذیری هستند. این رسانه می‌تواند به‌عنوان یکی از مهم‌ترین وسیله برای افزایش آگاهی‌‌ها و تغییر رفتار محیط‌زیستی کودکان قرار گیرد.