تبیین معیارهای محیط زیستی در رسانه ملی جهت ارتقاء آگاهی شهروندان در راستای کاهش چالش ها

ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن به‌عنوان رﺳﺎنه ﺟﻤﻌﻰ ﻏﺎﻟﺐ در ﻣﻴﺎن همه ﺟﻮاﻣﻊ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻳﻦ رﺳﺎنه در اﻳﺮان، ﻳﻜﻰ از پرمخاطب‌ترین سازمان‌های ﻛﺸﻮر ﺑﺎ ﻣﻮقعیتی ﺣﺴﺎس و وﻳﮋه در زمینه‌های گوناگون اﺳﺖ. گسترش جوامع انسانی و توسعه شهرنشینی موجب پیدایش پدیده هایی چون تخریب و آلودگی محیط زیست شده است. این امر تنها به یک کشور و یا یک قلمرو خاص مربوط نیست، بلکه مشکل کل جهان است و دربرگیرنده مسائل مختلفی نیز هست، ازاین‌رو متخصصان حوزه های مختلف به ارائه راه حل های متفاوتی پرداخته اند. ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس، ﻫﺪف از ﻧﮕﺎرش ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻘﺶ آﻣﻮزش ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ رسانه ملی در ﻛﺎﻫﺶ ﺑﺤﺮان ﻫﺎی زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻰ اﺳﺖ. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ از ﻧﻮع ﺗﺤﻠﻴﻞ اﺳﻨﺎدی ﺑﻪ ﮔﺮدآوری اﻃﻼﻋﺎت کتابخانه‌ای ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، طبقه‌بندی اﻃﻼﻋﺎت، تجزیه‌وتحلیل آن‌ها و جمع‌بندی اﻃﻼﻋﺎت در خصوص ﻣﻮﺿﻮع موردمطالعه ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﺑﻬﺒﻮد چالش‌های زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻰ ﺑﺎ به‌کارگیری آﻣﻮزش ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ رسانه را موردبررسی ﻗﺮار داده است. ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ویژگی‌های ﻧﻈﺎم آﻣﻮزش رسانه ﻣﺎﻧﻨﺪ انعطاف‌پذیری در زﻣﺎن و ﻣﻜﺎن، اﻳﻦ ﻧﻈﺎم می‌تواند ﺑﺎ ﺣﺬف ﺑﻌﺪ ﻣﺴﺎﻓﺖ و درنتیجه ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻬﺎﺟﺮت از روﺳﺘﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﺮای دﺳﺘﻴﺎﺑﻰ به‌نظام آﻣﻮزﺷﻰ باکیفیت و ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎی ﺗﺮاﻛﻢ ﺟﻤﻌﻴﺖ در ﺷﻬﺮﻫﺎ، ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﺸﻜﻼت زﻳﺴﺖ محیطی ﻛﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ازآنجاکه آﮔﺎﻫﻰ ﻛﻠﻴﺪ اﺻﻠﻰ ﺣﻔﺎﻇﺖ از محیط‌زیست اﺳﺖ، ﻧﻈﺎم آﻣﻮزش ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ رسانه ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ اراﺋﻪ آگاهی‌های زیست‌محیطی ﺑﻪ ﻫﻤﻪ اﻓﺮاد ﺗﺤﺖ آﻣﻮزش، ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد چالش‌های زیست‌محیطی ﻛﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ.