مقایسه تاثیر روش تدریس آموزش معکوس و روش آموزش سنتی در درس علوم تجربی و مباحث زیست محیطی آن

روش تدریس معکوس یک رویکرد آموزشی است که در آن محتوی آموزشی، از طریق اینترنت، ویدیوهای معلم ساخته یا دیگر رسانه ها ی دیداری خارج از فضای سنتی کلاس درس در اختیار دانش آموزان قرار می گیرد. در واقعیت امروزه فن آوری های جدید به عنوان یک بخش مهم و جدایی ناپذیر از مجموعه آموزشی، فرصت های منحصر به فردی برای معلمان جهت تدریس بهتر و بکارگیری شیوه های مختلف آموزشی برای یادگیری بیشتر و متناسب با نیاز هر کدام از دانش آموزان ایجاد کرده است. هدف از اجرای این پژوهش مقایسه تاثیر آموزش به روش کلاس معکوس و روش تدریس سنتی مباحث زیست محیطی درس علوم تجربی بود. این پژوهش به بررسی روایت های کارنامه ای دانش آموزان کلاس چهارم دو مدرسه در درس علوم تجربی می پردازد که مباحث آن زیست محیطی می باشد. در یک مدرسه به روش سنتی و در مدرسه دیگر بعضی از فصول همان کتاب ، به روش معکوس تدریس شد. منبع داده های این پژوهش روایت نمرات توصیفی دو ترم آموزشی در فصول مشترک تدریس شده در این کتاب می باشد. تحلیل داده ها نشان می دهد، در شیوه آموزش معکوس با همان اجزاء کلاس سنتی سروکار داریم، اما چیدمان نتیجه ای که از آن حاصل می شود، متفاوت است. آموزش محتوای درس در فضایی خارج از کلاس اتفاق می افتد. انجام تکالیف، تکرار و تمرین، پرسش و پاسخ و بحث برروی مباحث آموزشی، بخشی از فعالیت های کلاسی است که جایگزین تدریس در کلاس به روش سنتی است. تغییر چیدمانی که منجر به پویایی کلاس، افزایش انگیزه و یادگیری عمیق تر می شود.