رد پای آموزش خانواده در شکل دهی نگرش ‌ها و رفتار‌های محیط‌زیست دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش آموزش خانواده در شکل دهی نگرش ‌ها و رفتار‌های زیست‌محیطی دانش آموزان میباشد. این تحقیق ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش، نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. در این پژوهش دو گروه جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مدارس دولتی ابتدایی پایه ها ی چهارم، پنجم و یا ششم و والدین آن‌ها در شهر کرج در سال تحصیلی 97-96 می‌باشند که تعداد آن‌ها تقریباً 3385 نفر بوده است. روش نمونه گیری استفاده شده به صورت تصادفی ساده و حجم نمونه 40 نفر در هر پایه تحصیلی (جمعاً تعداد 120 نفر) در نظر گرفته شد که پس از انتخاب دانش آموزان از والدین (فقط مادران) آن‌ها جهت شرکت در 10 جلسه آموزش نگرش و رفتارهای محیط‌زیست دعوت به عمل آمد. ابزار‌های مورداستفاده در ‌این پژوهش، شامل دو پرسشنامه نگرش‌های محیطی تامپسون و برتون (1994) و پرسشنامه رفتارهای زیست‌محیطی که تلفیقی از پرسشنامه های کایزر، ولفینگ و فهرر (1999) و تارانت و کوردل (1997) و پکیج آموزش نگرش و رفتار محیط‌زیست رستگار (1393) می باشد. روایی پرسشنامه‌ها توسط صاحب‌نظران تایید و پایایی پرسشنامه ها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برابر 84/0 و 82/0 محاسبه گردید. برای تجزیه‌وتحلیل از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد. یافته‌‌های پژوهش نشان داد که آموزش خانواده در شکل‌دهی نگرش ‌ها (انسان‌مداری، محیط مداری و بی‌اعتنایی عمومی) و رفتار‌های محیط‌زیست دانش آموزان (در مولفه‌های نحوه ی عملکرد افراد در مورد رفتارهایی نظیر بازیافت، صرفه جویی در انرژی و اطلاعاتی در مورد نحوه ی درگیر شدن افراد در فعالیت های زیست‌محیطی) نقش مثبت و معناداری دارد.