تعیین و اولویت‌بندی نشانگرهای سواد محیط‌زیستی برای سال‌های پیش‌دبستان تا چهارم دبستان از دیدگاه متخصصان و کارشناسان

برای تمیز افراد با سواد محیط زیستی از افراد بی‌سواد یا کم‌سواد؛ سطح آموزشهایی که فرد با سواد دیده است و یا دانش، نگرش و مهارتی که دارد باید با معیارها و استانداردهای آموزشی معتبری سنجیده شود. با توجه به تعریف استاندارد در آموزش، می‌توان استاندارد در آموزش محیط‌زیست را بیانی دانست که یک رفتار، عمل و یا مهارت خاص محیط زیستی را شرح میدهد که یادگیرنده باید قادر باشد بر اساس دستورالعمل زیر بنایی نشان دهد. برای رسیدن به استانداردهای موردنظر، نیاز به نشانگرها پدیدار می‌گردد که یک توصیف خاص و شفاف از دانش یا مهارت هستند که یادگیرندگان باید به‌منظور دستیابی به استاندارد مرتبط کسب کنند. لذا چهارعنصر کلیدی سواد محیط زیستی مهارتهای پرسشگری، تجزیه- تحلیل و تفسیر؛ دانش فرآیندها و سیستم‌های محیط‌زیستی؛ مهارت برای درک و پرداختن به مسائل محیط زیستی؛ مسئولیتهای فردی و مدنی به‌عنوان حوزههای اصلی موردبررسی قرار گرفت. زیر حوزه‌ها و نشانگرهای هر یک از حوزهها تعیین گردید. سپس پرسشنامه با 36 نشانگر مطلوب سواد محیط زیستی کودکان پیش دبستانی تا چهارم دبستان با حجم آماری 42 نفر از متخصصان و کارشناسان حوزه های آموزش محیط زیست و آموزش کودکان تکمیل گردید. روایی پرسشنامه توسط متخصصان و پایایی درونی با ضریب آلفای کرونباخ 957/0 مورد تایید قرار گرفت. این پژوهش با روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام گردید. همچنین از روش دلفی به‌منظور بررسی میزان اتفاق‌نظر جمعی از متخصصان و صاحب‌نظران درباره موضوع استفاده شد. با توجه به تجزیه‌وتحلیل انجام شده اولویت نشانگرها ازنظر متخصصان و کارشناسان در هر چهار حیطه و نیز بدون در نظر گرفتن حیطه ها تعیین گردید؛ که ده اولویت اول آن عبارت‌اند از: تعامل‌های بشر/ محیطزیست، پرسشگری، قبول مسئولیت فردی، طراحی و اجرای پژوهش، جریان ماده و انرژی، مسائل محیط زیستی، فرآیندهای شکل دهنده زمین، افراد و گروه‌ها، نتیجه گیری کردن و ارائه توضیحات، سیستم‌‌ها و ارتباط ها.