آزمون مدل استفاده از دورکاری در سازمان های ورزشی و شناسایی پیامدهای آن

هدف پژوهش: هدف از پژوهش حاضر آزمون مدل استفاده از دورکاری وشناسایی پیامدهای آن در سازمان های ورزشی بود. روش و روند پژوهش: جامعۀ آماری شامل تمام کارکنان وزارت ورزش و جوانان (890= n) بود که به دلیل انجام مدلسازی معادلات ساختاری، نمونة آماری 400 نفر و به صورت تصادفی ساده انتخاب شد. در این تحقیق از پرسشنامه های دورکاری کراولی و همکاران (2014)، تضاد کار خانواده مبتنی بر زمان کارلسون و همکاران (1990)، رضایت شغلی کامان و همکاران (1990)، قصد ترک شغل کامان و همکاران (1990) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزار آموس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دورکاری (30/0- =β، 76/3= t)، با تضاد کار خانواده رابطۀ منفی معناداری وجود دارد. اما بین دورکاری با قصد ترک شغل (12/0- =β، 740/0= t)، و رضایت شغلی (04/0- =β، 22/0= t) رابطۀ معناداری مشاهده نشد. نتایج: بنابراین، پیشنهاد می شود مدیران وزارت ورزش و جوانان به منظور کنترل تضاد کار خانواده برنامه های کار انعطاف پذیر را در این سازمان گسترش دهند.