تاثیر آموزش به شیوه غیرخطی بر سواد بدنی دانش آموزان دختر

هدف پژوهش: سواد بدنی به معنی ظرفیت فرد برای داشتن سبک زندگی سالم و فعال بدنی است که نقش بسزایی در ادراک، اعتماد به نفس و انگیزش در تمامی مراحل زندگی دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر تاثیر رویکرد غیرخطی بر سواد بدنی دانش آموزان 8_ 9 ساله بود. روش و روند پژوهش: روش خطی بر پایه روش های سنتی و مرسوم و در مقابل روش غیرخطی برگرفته از پویایی های بوم شناختی با استفاده از قیود تکلیف ( قوانین مربوط به فعالیت و تجهیزات) طرح ریزی و اجرا شد. بدین منظور از بین دانش آموزان دختر 8 تا 9 ساله شهرستان کوهدشت در سال تحصیلی 1401_1400، 45 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه کنترل، رویکرد خطی و رویکرد غیرخطی قرار گرفتند. از آزمون ارزیابی کانادایی سواد بدنی برای ارزیابی سواد بدنی استفاده شد. ابتدا از گروه ها پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه های تمرینی به مدت 12 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه به تمرین برنامه تمرینی تدوین شده پرداختند. برنامه حرکتی تدوین شده در دو گروه به صورت خطی و غیرخطی اجرا شد. گروه کنترل به اجرای برنامه های معمول پرداختند. پس از اتمام جلسه دوازدهم، از آزمودنی های هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون کووایانس و آزمون تعقیبی lsd در سطح خطای 0/05 با نرم افزار 19_spss تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که هر دو رویکرد خطی و غیرخطی سبب بهبود معنادار در مولفه های سواد بدنی شد. هم چنین تاثیر گذاری رویکرد غیرخطی نسبت به رویکرد خطی بیش تر بود. نتایج: رویکرد غیرخطی به دلیل محور قرار دادن فرد، پردازش ناهوشیار، توجه به تفاوت های فردی و نیازهای ویژه تکلیف اثر بخشی بیش تری دارد. بر این اساس می توان از رویکرد غیرخطی جهت ارتقا سواد بدنی دانش آموزان بهره برد.