مقایسه انگیزش مشارکت در فعالیت های ورزشی دانش‌آموزان دختر دبیرستانهای دارای سالن ورزشی با دبیرستان‌های فاقد سالن ورزشی

هدف پژوهش: با توجه به اینکه ورزش یکی از پدیده های اجتماعی است که در همه جوامع به صورت یک نیاز انسانی و فرهنگی از اولویت بالایی برخوردار است ، شناخت عوامل موثر بر مشارکت ورزشی مهم به نظر می رسد. بنابراین هدف پژوهش حاضر مقایسه سطوح انگیزش و مشارکت ورزشی نوجوانان با توجه به محل فعالیت ورزشی آنها در ساعات درس تربیت بدنی بود. روش و روند پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه ی اجرا توصیفی از نوع علی - مقایسه ای بود. آزمودنی های پژوهش را دختران متوسطه دوم پایه های دهم تا دوازدهم (60 نفر فاقد سالن ورزشی و 60 نفر برخوردار از سالن ورزشی ) در مجموع 120 نفر تشکیل دادند. که این افراد به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه ی انگیزش شرکت در فعالیت های ورزشی که توسط گیل، گروس و هادلستون ساخته شده و متشکل از 30 گویه و 8 خرده مقیاس که شامل : موفقیت، گروه گرایی، آمادگی، بهبود تخلیه انرژی، عوامل موقعیتی، بهبود مهارت، دوست‌یابی و تفریح و سرگرمی است استفاده گردید. از آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده های پزوهش استفاده شد. که در بخش آمار توصیفی از نمودار ستونی جهت تجزیه و تحلیل میانگین متغیرهای تحقیق و در بخش آمار استنباطی از آزمون کولمگروف – اسمیرنوف برای تعیین نرمال بودن داده ها و از آزمون یو من ویتنی با توجه به عدم نرمال بودن توزیع داده ها جهت مقایسه متغیرهای پژوهش در سطح معناداری 05/0استفاده گردید. تحلیل اطلاعات از طریق بسته نرم افزاری آماری spss نسخه 20 انجام شد. یافته ها: با توجه به آزمون یومن ویتنی نتایج نشان داد که در خرده مقیاس گروه گرایی بین دو گروه دانش آموزان فاقد سالن ورزشی و برخوردار از سالن ورزشی تفاوت معناداری وجود داشت به اینصورت که در این مورد میانگین نمرات دانش-آموزان برخوردار از سالن ورزشی به طور معناداری از دانش آموزان فاقد سالن ورزشی بالاتر بود (05/0p<). و در خرده-مقیاسهای موفقیت، آمادگی، بهبود تخلیه انرژی، عوامل موقعیتی، بهبود مهارت، دوست‌یابی و تفریح و سرگرمی تفاوت معناداری دیده نشد. ودر حالت کلی بین انگیزش مشارکت ورزشی دانش آموزان فاقد سالن ورزشی و برخوردار از سالن ورزشی تفاوت معناداری یافت نشد ( 05/0p> ).