تاثیر استفاده از دو نوع ماسک مختلف بر توان هوازی و بی هوازی پسران نوجوان ورزشکار

مقدمه: با شیوع پاندمی کووید-19 مهم ترین توصیه های سازمان جهانی بهداشت استفاده از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی بود. اما ورزشکاران نگرانی هایی در مورد بروز حوادث قلبی-عروقی در نتیجه استفاده از ماسک در زمان تمرینات ورزشی داشتند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر استفاده از دو نوع ماسک مختلف بر توان هوازی و بی هوازی پسران نوجوان ورزشکار بود. روش و روند پژوهش: بدین منظور 30 ورزشکار فوتبالیست نوجوان (میانگین سن 8/2±17، میانگین قد 9/2±178 و نمایه جرم بدن 4/2±21) به صورت تصادفی به دو گروه ماسک سه لایه و ماسک سه بعدی تقسیم شدند. آزمون دوی استقامت و دوی سرعت را یک بار بدون استفاده از ماسک و یک بار با استفاده از ماسک اجرا کردند. در هر دو مرحله آزمون بلافاصله پس از دوی استقامت شاخص های لاکتات خون، مقیاس درک فشار بورگ، ضربان قلب، فشار خون، درصد اشباع اکسیژن، اکسیژن عضله قلب و استقامت عضلانی ارزیابی شدند. از آزمون t مستقل جهت ارزیابی تغییرات بین گروهی و از آزمون t همبسته جهت بررسی تغییرات درون گروهی استفاده شد. یافته ها: تفاوت معنی داری بین گروه های ماسک سه لایه و ماسک سه بعدی در شاخص های عملکردی (دوی استقامت، دوی سرعت، مقیاس درک فشار بورگ و استقامت عضلانی) و همچنین شاخص های فیزیولژیک (ضربان قلب، لاکتات خون، فشار خون، درصد اشباع اکسیژن، اکسیژن عضله قلب) مشاهده نشد. با این وجود در نتیجه مقایسه های درون گروهی مشخص شد که استفاده از ماسک سه لایه و سه بعدی موجب افزایش معنی داری لاکتات خون به ترتیب، 025/0p= و 012/0p= و مقیاس درک فشار بورگ به ترتیب، 038/0p= و 017/0p= شد. در مورد سایر شاخص های پژوهش نیز تفاوت معنادار درون گروهی مشاهده نشد. نتایج: توصیه می شود با تعدیل شدت تمرین و تغییر در سایر متغیرهای تمرین از جمله مدت و تکرار تمرین می توان هم از مزایای استفاده از ماسک حین انجام فعالیت های ورزشی در دوران کووید-19 و سایر شرایط مشابه همچون آلودگی هوا سود برد هم آمادگی جسمانی ورزشکار را حفظ کرده و بهبود داد.