اثر تمرین بازتوانی قلبی به دو شکل تداومی و تناوبی بر hs-crp و ظرفیت عملکردی در بیماران تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونری

هدف پژوهش: یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در جهان بیماری های قلبی و عروقی است. بیش از 40 درصد مرگ و میر در تهران ناشی از بیماری قلبی عروقی است. آترواسکلروزیس یا تصلب شراین یکی از علل اصلی مرگ و میر در بیماری قلبی عروقی است. مطالعات نشان می دهد که التهاب نقش اساسی و مهمی در شروع و پیشرفت بیماری عروق کرونر دارد. التهاب باعث می شود ضایعات آترواسکلروتیک به سمت پارگی پلاک پیش روی کنند. به نظرمی رسد hs-crp به عنوان عامل التهابی، یک متغیر مستقل برای ایجاد ضایعات آترواسکلروتیک عمل می کند. این متغیر حساس ترین شاخص التهابی و پیشگویی کننده قوی خطر بیماری های قلبی عروقی است، که افزایش آن با افزایش 2 تا 5 برابری خطر حوادث قلبی عروقی همراه بوده است. از طرفی کشاهده شده که بهبود ظرفیت فلبی عروقی سبب بهبود کیفیت زندگی و کاهش مرگ و میر در این افراد می شود. تمرین تداومی تمرینی روتین است که در مراکز بازتوانی مورد استفاده قرار گرفته است. امروزه تمرین تناوبی با توجه به مزایایی که دارد مورد توجه دانشمندان این حوزه قرار گرفته است. بنابر این هدف این پزوهش بررسی اثر تمرین بازتوانی قلبیبه دو شکل تداومی و تناوبی بر hs-crp و ظرفیت عملکردی در بیماران تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونری بود. روش و روند پژوهش: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی و در قالب طرح سه گروهی و در سال 1397 انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش بیماران پیوند عروق کرونری و نمونه های آماری این تحقیق را بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر اراک که تحت عمل پیوند عروق کرونری (بای پس) قرار گرفته بودند. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی و در قالب طرح سه گروهی و در سال 1397 انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش بیماران پیوند عروق کرونری و نمونه های آماری این تحقیق را بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر اراک که تحت عمل پیوند عروق کرونری (بای پس) قرار گرفته بودند. آزمودنی ها ابتدا در جلسه آشنایی با مراحل آزمون و تمرین شرکت نمودند. طول تمرین هشت هفته و با تواتر سه جلسه در هفته بود. سپس، 24ساعت قبل از شروع تمرین بازتوانی و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه گیری خون برای ارزیابی متغیرهای بیوشیمایی مورد سنجش قرار گرفت. در جلسه اول اوج توان آزمودنی ها برای تعیین شدت تمرینی هر فرد اندازه گیری شد. برای تعیین شدت تمرین بر اساس برونده اوج توان ، ابتدا به منظور گرم کردن، افراد 10 دقیقه با توان 20 وات بر روی دوچرخه کارسنج ارگولاین(select100 ساخت آلمان، قابلیت نصب ecg) رکاب زدند، سپس، مقاومت اولیه بر روی 60 وات تنظیم و هر دقیقه 15 وات اضافه شد. معیار توقف تست واماندگی ارادی، ناهنجاری معنی دار در ecg (افت قطعه st بیش از 2 میلی متر، یا پاسخ غیر طبیعی فشار خون) و بالا بودن میزان درک فشار (آزمون شفاهی بورگ ، مقیاس 10 واحدی) بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون تحلیل کواریانس و در صورت تفاوت، جهت تعیین محل تفاوت از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. کلیه تحلیل‌های آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان دادhs-crp سرم پس از 8 هفته تمرین در گروه‌ تداومی و تناوبی کاهش یافت (001/0p=). ظرفیت عملکردی در گروه تداومی (001/0p=) و تناوبی (003/0p=) افزایش معنی دار داشت. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که انجام تمرین تناوبی ظرفیت عملکردی بیماران cabg را افزایش داد، از سوی دیگر سبب کاهش hs-crp سرمی شد. احتمالا تمرین تناوبی با زمان های کوتاه و شدت بالاتر چالش بزرگتری را برای پمپ قلبی و سازگاری های عروقیفراهم می کند فراهم می کند زیرا تمرین تناوبی منجربه افزایش ایسکمی عضلانی و ایجاد حوضچه خونی در عضلات فعال میشود و این و شرایط هایپوکسی که ایجاد شده باعث القای عامل hif و بیان ژن vegf شده و همچنین، سبب افزایش no و در ادامه باعث روشن شدن مسیر سیگنالی آنژیوژنز می شود. احتمالا تمرین تناوبی همانند تمرین تداومی می تواند به عنوان تمرینی ایمن در برنامه بازتوانی قلبی این بیماران مورد استفاده قرار گیرد.