اثر تمرین مقاومتی به‌همراه مصرف مکمل زالزالک بر برخی شاخص‌های استرس اکسیداتیو موش‌های نر آلزایمری

هدف پژوهش: بیماری آلزایمر شیوع روزافزونی دارد. رسوب آمیلوئید بتا و سمیت عصبی نقش موثری را در بیماری آلزایمر ایفا می‌کنند. تصور می‌شود که استرس اکسیداتیو نقش اصلی را در بیماری‌زایی دارد که به تولید گونه‌های اکسیژن فعال و ایجاد آسیب‌هایی به ماکرومولکول‌ها در سلول‌های هدف منجر می‌شود. روش و روند پژوهش: تحقیق حاضر به‌منظور بررسی اثر 12 هفته تمرین مقاومتی به‌همراه مصرف مکمل زالزالک بر برخی از شاخص‌های استرس اکسیداتیو در سرم موش‌های نر آلزایمری انجام گرفت.روش پژوهش: در این پژوهش تجربی، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به شکل تصادفی در پنج گروه شش‌تایی؛ کنترل سالم، کنترل آلزایمری، آلزایمری تحت تمرین مقاومتی، آلزایمری تحت تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل زالزالک و آلزایمری به‌همراه مصرف مکمل زالزالک تقسیم شدند. تمرین مقاومتی به مدت 12 هفته و 5 روز در هفته و به‌صورت بالا رفتن از نردبانی به طول یک متر، همراه با وزنه‌های متصل به دم موش‌ها بود. وزنة متصل به دم هر حیوان در هفتة اول 50 تا 60 درصد و در هفته‌های پایانی به 140 تا 150 درصد وزن موش‌ها رسید. گروه دریافت مکمل، مخلوط پودر زالزالک را با غذای استاندارد موش‌ها به نسبت 6/25 درصد پودر زالزالک دریافت کردند. 24 ساعت پس از آخرین مداخلة تمرین و مکمل، موش‌ها بی‌هوش شدند و سطوح سرمی سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام و مالون دی‌آلدهید به روش الایزا تعیین شد. یافته‌ها: تمرین مقاومتی به‌ویژه در زمان مصرف مکمل زالزالک، به افزایش معنادار (002/0p=) سطح سرمی گلوتاتیون پراکسیداز در مقایسه با گروه‌های دیگر منجر شد. اما تغییر معناداری در سطح سرمی آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام و پراکسیداسیون لیپیدی در گروه‌های تجربی و کنترل دیده نشد. نتیجه‌گیری: تمرینات ورزشی به کاهش بتا آمیلوئید‌ها در بیماری آلزایمر منجر می‌شود، اما فعالیت ورزشی نیز می‌تواند از طریق افزایش تولید گونه‌های اکسایشیros) و (rns به ایجاد استرس اکسیداتیو و تولید بعدی پراکسیداسیون لیپیدی هم منجر شود که مکمل درمانی می‌تواند این استرس اکسیداتیو و پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش دهد، البته این اتفاق به نوع، شدت و دورۀ فعالیت بستگی دارد.