ارزیابی کیفیت خدمات دیجیتال گردشگری بر مبنای تحلیل فضایی عناصر اقامتی؛ مورد پژوهی: شهر زنجان

شناخت و ارزیابی کیفیت خدمات دیجیتال گردشگری در راستای توسعۀ شهری و ارتقاء حضور گردشگران اهمیت بسزایی دارد. در پژوهش حاضر ضمن تحلیل فضایی و بررسی وضعیت پراکنش فضایی عناصر اقامتی گردشگری شهر زنجان از منظر امکانات سامانه رزرو و سایر خدمات دیجیتالی، به سنجش کیفیت خدمات گردشگری دیجیتال شهر زنجان از منظر شاخص‌‌های کیفیت خدمات گردشگری دیجیتال پرداخته شده است. پژوهش از نظر هدف؛ کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی و از نظر پارادایمی در زمرۀ پژوهش‌های کمی می‌‌باشد. روش جمع‌‌آوری اطلاعات میدانی و کتابخانه‌‌ای (پرسشنامه) می‌‌باشد. جامعۀ آماری پژوهش حاضر؛ گردشگران مناطق چهارگانۀ شهر زنجان است که از خدمات دیجیتال گردشگری (رزرو آنلاین اقامتگاه‌ها و سایر خدمات دیجیتالی) در سال1400 استفاده کرده‌اند و به‌‌صورت نمونه‌گیری هدفمند غیراحتمالی 384 نفر مورد پرسشگری واقع شده‌اند. پرسشنامه با پایایی 738/0 در ضریب آلفای کرونباخ و روایی 721/0 به روش فرم موازی در نرم‌‌افزار spss تایید و در راستای تجزیه‌‌وتحلیل داده‌‌ها، برای تحلیل فضایی و بررسی پراکنش فضایی عناصر اقامتی گردشگری؛ از نرم‌‌افزار (gis arc)، جهت بررسی تفاوت معناداری مطلوبیت معیارهای کیفیت خدمات دیجیتال گردشگری از آزمونt تک نمونه‌‌‌ای در نرم‌‌افزارspss ، همچنین، از نرم‌‌افزار smart-pls جهت مدل‌‌یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج گام اول پژوهش نشان می‌دهد؛ در بحث پراکنش فضایی عناصر اقامتی گردشگری؛ الگوی پراکنش فضایی تصادفی برقرار و اکثر هتل‌‌های متصل به سامانه رزرو آنلاین؛ بیشتر اقامتگاه‌‌هایی نوظهور هستند که در شرق شهر در دهۀ اخیر احداث شده‌‌اند. در گام دوم پژوهش؛ با بررسی میزان مطلوبیت و معناداری مولفه‌های خدمات دیجیتال گردشگری آشکار گردید که بین خدمات مورد انتظار مشتریان کیفیت خدمات دیجیتال گردشگری و خدمات ارائه شده؛ شکاف منفی وجود دارد و میزان این شکاف در بُعد قابلیت اطمینان دیجیتال از سایر ابعاد بیشتر است. همچنین براساس نتایج تحلیل میزان اهمیت نسبی و تاثیر متغیرهای مستقل مکنون بر کیفیت خدمات دیجیتال گردشگری از دید پاسخگویان، بُعد مولفه‌های ناملموس دارای بیشترین وزن با اهمیت 358/0 است. در نهایت، شاخص‌ها نشان دهندة کیفیت مناسب مدل اندازه‌گیری انعکاسی؛ کلیة ضرایب مسیرها معنادار؛ واریانس تبیین شده قابل قبول و مقادیر قابل قبول بارهای عاملی نیز نشان دهندة برازش مناسب مدل است.