ورم پستان و مدیریت آن در صنعت پرورش گاو شیری

ورم پستان یکی از مهمترین چالش ها در صنعت پرورش گاو شیری می باشد. مهمترین عامل ایجاد کننده ورم پستان، عفونت ها و بخصوص عوامل باکتریایی هستند که از طریق مجرای سرپستانک می توانند وارد شده و غده پستان را درگیر ورم پستان سازند. ورم پستان به لحاظ نشانه ها می تواند به دو شکل تحت بالینی و بالینی بروز کند. در حالت تحت بالینی، هیچگونه علایم بیماری وجود ندارد و تنها نشانه، افت تولید شیر است. در حالت بالینی، نشانه بیماری وجود دارد که بر حسب شدت آن و اینکه علایم در حد تغییرات شیر، غده پستان و عمومی باشد، به سه شکل تحت حاد، حاد و فوق حاد بروز می کند. ورم پستان به لحاظ مخزن عفونت و نوع باکتری ها به دو نوع واگیردار (مسری) و محیطی طبقه-بندی می شود. عامل بیماری در نوع واگیردار از کارتیه آلوده به کارتیه سالم در حین شیردوشی منتقل می شود. عامل ورم پستان محیطی در محیط پیرامون گاو حضور داشته و در بین وعده های شیردوشی منتقل می شود. اغلب ورم پستان های محیطی از نوع بالینی هستند. راهکارهای تشخیصی موارد ورم پستان بخصوص در حالت تحت بالینی از اهمیت بالایی برخوردار است. در کنترل ورم پستان، با توجه به ماهیت حضور باکتری های مسبب بیماری در دام و محیط اطراف آن امکان ریشه کنی بیماری وجود ندارد. لذا هدف گذاری، کنترل بیماری با محدود کردن آن است. برنامه کنترل ورم پستان توصیه شده شامل رعایت بهداشت غده پستان و مدیریت شیردوشی، استفاده از تجهیزات مناسب با عملکرد درست برای شیردوشی، مدیریت و درمان گاوهای خشک، درمان موارد ورم پستان در طی شیردهی و حذف گاوهایی که به طور مزمن عفونی شده اند می باشد.