کنجاله آفتابگردان، قابلیت ها و محدودیت های آن به عنوان منبع پروتئین در تغذیه طیور

یکی از مسائل مهم و اساسی پرورش دام و طیور تامین مواد خوراکی و جیره مناسب است؛ زیرا کمبود مواد خوراکی و مواد مغذی طی مراحل مختلف تولید می تواند، خسارت های فراوانی را به همراه داشته باشد و امنیت غذایی جامعه را به مخاطره بیاندازد. صنعت پرورش دام و طیور به عنوان بخش جدایی ناپذیر تامین پروتئین حیوانی و امنیت غذایی هر کشور، وابستگی زیادی به منابع پروتئینی گیاهی دارد، به طوری که منابع پروتئینی بعد از منابع انرژی زا، بیشترین بخش جیره های غذایی را تشکیل می دهند. کنجاله سویا متداولترین و مهمترین منبع پروتئینی مورد استفاده در تغذیه طیور است. با وجود این، بنا به دلایل متعددی نظیر استفاده در تغذیه انسان و نیز شرایط اقلیمی و فراهم نبودن امکانات کشاورزی و تخصص لازم، تولید این محصول در بسیاری از کشورها پاسخگوی نیاز نبوده و هرساله با صرف هزینه وارد می گردد. با توجه به اهمیت کنجاله سویا در تغذیه دام و طیور، محققان پیوسته در تلاش برای جایگزینی این محصول با منابع دیگر پروتئینی نظیر کنجاله آفتابگردان، پنبه دانه، کلزا و ... هستند. کنجاله آفتابگردان از محصولات فرعی صنعت روغن آفتابگردان و یکی از منابع مهم پروتئینی در جهان است. در این مطالعه مروری نتایج حاصل از تحقیقات مختلف در خصوص تعین ارزش غذایی و پتانسیل استفاده از کنجاله آفتابگردان در تغذیه طیور مورد بررسی قرار گفته است. بر اساس نتایج بدست آمده کنجاله آفتابگردان خوراکی مورد مقبول در صنعت پرورش طیور بوده و می توان تا 25درصد جیره جوجه های گوشتی و 20 درصد جیره مرغان تخمگذار مورد استفاده قرار داد. باید به این نکته توجه نمود که به هنگام جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله آفتابگردان نیاز است تا سطح اسیدآمینه سنتتیک لیزین را در جیره افزایش داد. با تامین انرژی و استفاده از اسیدهای آمینه لیزین و متیونین در جیره طیور، می توان از سطوح بالاتر کنجاله آفتابگردان نیز استفاده نمود.