مقایسه روش های تولید درون تنی و برون تنی رویان در گوسفند

از روش های لقاح آزمایشگاهی و سوپراوولاسیون به منظور تولید رویان در گوسفند می توان بهره برد. هدف از انجام این طرح بررسی عملکرد این دو روش به منظور تولید تجاری رویان در گوسفند بود. از تخمدان های با منشا کشتارگاهی برای تولید رویان به روش برون تنی استفاده شد. تخمک های استحصال شده به مدت 24 ساعت در محیط کشت بلوغ قرار گرفتند. سپس اسپرم نژاد رومانوف یخ گشایی شده برای لقاح مورد استفاده قرار گرفت. لقاح به مدت 18 ساعت انجام شد و زیگوت های احتمالی 8 روز در محیط کشت قرار گرفتند. درصد لقاح، مرولا و بلاستوسیست به ترتیب در روزهای دوم، پنجم و هشتم پس از لقاح مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور انجام سوپراوولاسیون از 5 راس میش نژاد دالاق استفاده شد. میش های با سن 2 سال و یک شکم زایش بودند. برای هر میش به مدت 14 روز از اسفنج واژینال آغشته به پروژسترون استفاده شد. 36 ساعت پیش از برداشت اسفنج، به هر میش 1000 واحد هورمون ecg تزریق شد. 35 تا 40 ساعت پس از برداشت اسفنج، تلقیح مصنوعی به روش لاپاراسکوپی و تلقیح درون رحمی با اسپرم رومانوف یخ گشایی شده انجام گرفت. به میش های تلقیح شده 100 واحد هورمون hcg تزریق شد و 6 روز پس از تلقیح مصنوعی عمل فلاشینگ رویان ها انجام شد. نتایج نشان داد تنها در دو راس از میش های مورد مطالعه سه عدد فولیکول گراف قابل مشاهده بود. در حالی که در روش لقاح آزمایشگاهی از هر تخمدان 5/2 تخمک بدست آمد که قابلیت استفاده در فرایند تولید آزمایشگاهی رویان را داشتند. نتایج حاصل از لقاح آزمایشگاهی نشان داد 85 درصد از تخمک های مورد استفاده توانایی لقاح را داشتند و از این تعداد 62 درصد به مرحله مرولا و 32 درصد به مرحله بلاستوسیست رسیدند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه استفاده از روش برون تنی به منظور تولید رویان در گوسفند پیشنهاد می شود.