کشت مخلوط در اراضی حاشیه ای رهیافتی کارآمد برای تولید علوفه در خوزستان

با افزایش جمعیت در دهه های اخیر، تقاضا برای مواد غذایی و از جمله فراورده های دامی روز به روز بیشتر می شود. در این راستا ضرورت تولید علوفه و به کار بردن روش های به زراعی جهت افزایش عملکرد و کیفیت از اهمیت غیر قابل انکاری برخوردار است. عدم رعایت اصول بوم‌شناختی در تولید محصولات زراعی موجب تخریب منابع طبیعی و کاهش کارایی منابع شده‌است و در نتیجه استفاده از شیوه های پایدار در تولید گیاهان علوفه ای ضروری به نظر می رسد. جهت رسیدن به خودکفایی در امر تولید علوفه ی مورد نیاز کشور و استان خوزستان، علاوه بر بکارگیری روش های به زراعی و به نژادی باید به حفظ و پایداری اکوسیستم نیز توجه کرد. بنابراین می‌توان برای افزایش تولید به شکل دیگری مانند افزایش بهره وری عمل کرده و با کشت مخلوط، فشرده سازی پایدار را محقق ساخت. بخش زیادی از اراضی فاریاب کشور با مشکل شوری، سدیمی و ماندابی روبرو بوده و از طرفی به علت افزایش سطح زیر کشت، ضرورت استفاده هرچه بیشتر از منابع آب شور بیشتر احساس می گردد. لذا با توجه به این شرایط بویژه در خوزستان، ضروری است که از این اراضی برای تولید علوفه استفاده کرد. راهکار استفاده از نظام کشاورزی چندکشتی و به ویژه کشت از نوع غله-لگوم در اراضی حاشیه ای از راهکارهای موثر برای تولید در شرایط محیطی نامناسب می‌باشد.