شورورزی رویکردی ضروری برای ادامه حیات و کشاورزی در خوزستان

استفاده غیراصولی و توسعه بی برنامه کشاورزی و صنعت و عدم استفاده مناسب از منابع اب سبب شده است که روز به روز منابع ابی کاهش یافته و کیفیت آنها نیز رو به کاهش نهد. بر این اساس با کاهش کیفی آب و همچنین استفاده از اراضی بدون توجه به تناسب آنها، سبب شوری روز افزون اراضی شده و بر این اساس با افزایش شوری خاک، امکان کشت و کار بدون مدیریت شوری میسر نیست. احداث سد گتوند در بالادست رودخانه کارون این روند افزایش شوری آب و خاک را در خوزستان بویژه در پایین دست با مشکلات جدی تری مواجه نموده است. بر این اساس اراضی بویژه در بازه پایین دست در اثر کشاورزی و آبیاری سنتی از شوری به مراتب بیشتری نسبت به قبل برخوردار شده اند. توسعه شوری آب و در نتیجه خاک سبب صدمات جدی به نخیلات استان در بخش های جنوبی استان از جمله دارخوین و شادگان شده است. کاهش دبی آب رودخانه کارون منجر به بالا امدن آب خلیج فارس به بازه بالاتر از دارخوین شده و در اثر آن شوری آب رودخانه به بیش از 20 دسی زیمنس بر متر بالغ می گردد. به این ترتیب استفاده از آب رودخانه برای هیچ کشتی میسر نیست و برای این منظور در محل ورود به کانال مارد هر ساله سد لاستیکی احداث می گردد تا مانع از بالاتر امدن شوری آب خلیج فارس به رودخانه گردد. در خصوص شور شدن اراضی نیز سالیانه به میزان معینی به شوری اراضی کشاورزی و غیر کشاورزی افزوده می گردد. مطالعات نشان داده است که در اثر افزایش شوری متاثر فعالیت انسان و همچنین آبیاری در برخی از اراضی جنوبی شهر اهواز شوری طی ده سال اخیر به بیش از دوبرابر افزایش یافته است. به این ترتیب استفاده از سیستم کشاورزی شورورزی می تواند به توسعه کشاورزی و ادامه حیات در استان منجر گردد. برای این منظور وجود زه آبهای شور توسعه نیشکر و سایر زراعتها باید مورد توجه جدی قرار گیرد.