تعامل دانشگاه با صنعت کشاورزی در ایران؛ چالش ها و رویکردها

دانشگاه ها و صنایع از مهمترین و تاثیرگذارترین نهادها در توسعه اجتماعی و رشد اقتصادی و فناورانه جوامع هستند. به همین دلیل، توسعه ارتباط صنعت و دانشگاه به دلیل اثرات و پیامدهای بسیار مثبت آن در ایجاد تحولات فناورانه، اقتصادی و اجتماعی از دیرباز مورد توجه مدیران، سیاست گذاران و تصمیم گیرندگان دانشگاهی و صنعت قرار داشته و تلاش های فراوانی جهت ایجاد پیوندی اثربخش بین این دو انجام یافته است. در کشور ما نیز تلاشهای زیادی هم در زمینه نظری و هم عملی به منظور شکل دهی به همکاری میان دانشگاه و صنعت صورت گرفته است. اما هنوز همکاری علمی و فناورانه مطلوب و مورد نظر میان آن ها به وجود نیامده است و گویا راهکارهای ارائه شده و ساز و کارهای طراحی شده برای گذار از موانع و چالشهای پیش رو بی اثر مانده اند. روند توسعه کشورهای مختلف حاکی از آن است که توسعه بخش کشاورزی به عنوان یکی از مهمترین بخشهای اقتصادی و یا حتی فراتر از آن، به عنوان پیش نیاز ضروری برای تحقق توسعه پایدار یک کشور امری حیاتی است؛ به طوری که بدون رفع موانع توسعه در این بخش، نمیتوان انتظار داشت سایر بخشها از جمله صنایع وابسته به شکوفایی و توسعه دست یابند. لذا با توجه به اهمیت و لزوم ارتباط میان دانشگاه و صنعت با بخش کشاورزی، در این مقاله سعی شده است به بررسی پیشینه، اهداف و انگیزه ها، موانع، چالشها و راه کارهای موثر بر ارتباط میان دانشگاه و بخش کشاورزی به منظور ارتقای سطح درک و شناخت از روابط و همکاری میان دانشگاه و صنعت پرداخته شود.